O επάρατος Παπισμός.

Η θέση σας που επικοινωνεί στην ελληνική γλώσσα.
Post Reply
Silver
Sr Member
Posts: 523
Joined: Thu 31 January 2008 9:02 pm
Location: Montreal-Canada

O επάρατος Παπισμός.

Post by Silver »

============================================================

Η Θέσις τών Άγίων Πατέρων έναντι τού Παπισμού

Τά πάντα εσοφίσθησαν, τά πάντα έδρασαν, όπως αναδείξωσι τούς Πάπας ηγεμόνας τής Έκκλησίας καί τυράνους τής Οίκουμένης.(Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως).
Είναι αλήθεια πώς εκείνο τό οποίο ενδιέφερε τόν Πάπα ήταν ό εκλατινισμός τών Έλλήνων καί ή υποταγή τής Έλληνικής Έκκλησίας στή Ρώμη. (Άρχιεπ. πρώην Θυατείρων καί Μεγάλης Βρετανίας Μεθόδιος).

Ό Πάπας παρεποίησε τόν χριστιανισμό. Δημιούργησε ένα χριστιανισμό κοσμικό. Θέλησε νά πάρη καί κοσμική εξουσία καί νά εξουσιάζη τόν κόσμο πολιτικώς καί θρησκευτικώς. Περιώρισε τόν Χριστόν είς τόν Ουρανό γιά νά μείνη αυτός
είς τήν γήν.(Άρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος).

Ό μισαλόδοξος καί δεδηλωμένος μισέλλην σημερινός Πάπας, ώς διάδοχος αίμοσταγών προκατόχων του καί έν όψει τών ίδικών του συγχρόνων έγκλημάτων, έάν συνεχίση, άμετανόητος, νά όμιλή ύποκριτικώς περί άγάπης καί είρήνης, θά καταστή τό πλέον γελοίον καί έπαίσχυντον πρόσωπον τής άνθρωπότητος. (Ίερεύς Ίωάννης Κ. Διώτης)


Τό Βατικανόν εργάζεται διά τήν ερήμωσιν τών παναρχαίων εστιών τού Έλληνισμού πέραν τών Έθνικών συνόρων τής Έλλάδος!
Όποιος δέν αντιλαμβάνεται τήν ανθελληνικήν τακτικήν τού Βατικανού, ή πάσχει από αθεράπευτον ηλιθιότητα, ή είναι άβουλος ΄λούστρος΄ τής παπικής παντόφλας!
(Θεολόγος Διονύσιος Μπατιστάτος)




Άφ' ού ό Πάπας έπαυσε τού νά είναι Άρχιερεύς τής ρωμαικής "Εκκλησίας", άνηγόρευσε δ' αύτός έαυτόν αύτοκράτορα καί βασιλέα πάντων τών έπί γής βασιλέων καί ήγεμόνων, άφ' ού άφήκε κατά μέρος τήν είρηνικήν βασιλείαν τού Εύαγγελίου καί ύποστηρίζει τήν βασιλείαν τού ξίφους καί τών αίμάτων, άποκατέστη λίαν δικαίως ύποπτος καί κινδυνώδης. Άνευ άντιλογίας δέ τά φρικώδη κακά τά τήν Εύρώπην καταμαστίζοντα έπί πολλά κατά συνέχειαν έτη έχουσι τήν άρχήν αύτών είς τήν τοιαύτην άντευαγγελικήν διαγωγήν τού Πάπα, όν ούδόλως τις άμαρτάνει, έάν, άποκαλέση άρχηγόν ούχί τής χριστιανικής θρησκείας, άλλ' αίμάτων καί σφαγών καί μάρτυς ή Ίστορία, άποδεικνύουσα δυστυχώς τρανότατα ότι πλείους έθανάτωσε τό τού Πάπα φάσγανον, ή οί διώκται τού χριστιανισμού Νέρωνες, Διοκλητιανοί καί λοιποί. Ώστε άρκεί μόνος ό λόγος ούτος ίνα άποδείξη, ότι ή δυτική "Έκκλησία" πρό πολλού έπαυσεν έχουσα τόν άληθή αύτής χαρακτήρα, καί είναι πλέον ούχί Έκκλησία τού Χριστού, άλλ' "Εκκλησία" τού Πάπα, διότι άφ' ότου ούτος ένεδύθη τήν έωσφορικήν χλαμύδα τού άναμαρτήτου, καί έθετο ώς άρχήν τής κυβερνήσεως τής Έκκλησίας τήν ίδίαν έαυτού θέλησιν, ού μόνον ώφέλιμος τή χριστιανική Έκκλησία καί κοινωνία δέν ήτο πλέον δυνατόν νά φανή, άλλά τούναντίον έπιβλαβέστατος. (Νεοφύτου Μητροπ. Δέρκων 1865-1875).

Καί βεβαίως μεταξύ Έκκλησίας, ήτις διεφύλαξεν άπαραχάρακτον καί άναλλοίωτον τήν παρακαταθήκην τής όμολογίας τής πίστεως, ώς παρέλαβεν αύτήν άπό τού θεμελιωτού αύτής, τών αύτού μαθητών καί Άποστόλων καί τών άγίων έπτά Οίκουμενικών Συνόδων, καί Έκκλησίας, ής άρχηγός έστιν ούχί ό Κύριος ήμών Ίησούς Χριστός, άλλ' ό Πάπας, ποία σχέσις καί κοινωνία δύναται νά ύπάρξη; "τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνη καί άνομία; τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος;" λέγει ό τών Έθνών Άπόστολος. (Νεοφύτου Μητρ. Δέρκων).

Μετά τό Σχίσμα, είς τά μέσα τού11ου αίώνος, πόσα έγκλήματα δέν διέπραξε, μέ τάς Σταυροφορίας του, είς βάρος τού Όρθοδόξου Βυζαντίου-ίδίως τής 4ης, ήτις προεκάλεσε καί τήν πρώτην Άλωσιν. Καί όταν, πλέον, έξησθενημένη ή Κωνσταντινούπολις άπό τήν δράσιν τών Φράγκων παπιστών, έπιπτε ύπό τά πλήγματα τών βαρβάρων Άσιατών, ό Πάπας Εύγένιος ό Ε' είπε: " Δέν θά έχαιρόμην τόσον, έάν είχαμε δέκα νίκας κατά τών Τούρκων, όσον τώρα, πού καταστράφηκαν οί Σχισματικοί " !
Άλλά μήπως ή ίστορία τού παπικού μίσους έσταμάτησεν; Όταν έπληροφορήθηκαν οί παπικοί τής Κωνσταντινουπόλεως τόν άπαγχονισμόν τού Πατριάρχου Γρηγορίου τού Ε' καί τών λοιπών ίεραρχών, ήλάλαζαν έκ χαράς, ψάλλοντες τήν Λατινικήν δοξολογίαν. Καί όταν τό 1922 έμελετάτο ή κατάληψις τής Πόλεως ύπό τού Έλληνικού Στρατού, οί Ούνίται έφώναζαν ότι " ή Άγία Σοφία άνήκει στούς Ούνίτες ". Τό δέ πρώτον συγχαρητήριον τηλεγράφημα, πού έλάμβανεν ό Κεμάλ, προήρχετο άπό τόν Πάπαν! Οί Έλληνες Όρθόδοξοι Χριστιανοί ώλοφυρόμεθα διά τήν άπερίγραπτον συμφοράν καί οί παπικοί έχαίροντο! Άλλως τε, αύτοί, έκ τού άφανούς, παρασκεύασαν τήν ήτταν μας .... ( Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης )

Ποίος παρασκεύσε τούς γενιτσάρους έκείνους τού Παπισμού, τούς Κροάτας Ούνίτας, νά κατασφάξουν τό 1941 όκτακοσίας χιλιάδας άθώους Σέρβους Όρθοδόξους; Καί ποίος, σήμερα, τούς ένισχύει, έκ τού άφανούς, νά έπαναλαμβάνουν τό ίδιον άνόσιον έργον; Ποίος διά πυρός καί μαχαίρας, έξουνίτισε τούς Όρθοδόξους Χριστιανούς τής Κεντρικής Εύρώπης, κατά τόν 18ον αίώνα; Ποίος έδημιούργησε τόν Δούρειον Ίππον τής Ούνίας έντός τού χώρου τών Όρθοδόξων Έκκλησιών, μέ συνέπειαν τόν τόσον άντιχριστιανικόν άνταγωνισμόν καί τάς άντιορθοδόξους δραστηριότητας τών Ούνιτών;
Ταύτα γράφοντες, δέν άποβλέπομεν είς τό νά έπιρρίψωμεν εύθύνας είς τούς άπλούς λαούς τού Καθολικισμού, άλλά νά έπισημάνωμεν τήν έγκληματικήν δραστηριότητα, άνά τούς αίώνας, τών άνωτέρων κλιμακίων τού Παπισμού, όστις, όχι μόνον διέσπασε τήν ένότητα τής Έκκλησίας μέ καταστρεπτικάς συνεπείας διά τόν κόσμον, όχι μόνον διέστρεψε τό ταπεινόν πνεύμα τής θρησκείας τής Άγάπης, άλλά καί σήμερον έξακολουθεί νά δρά καί νά διαμορφώνη τήν συμπεριφοράν τών Εύρωπαίων καί τής Άμερικής είς βάρος τών Όρθοδόξων, μέσω τής Παπικής διπλωματίας.Έτσι βλέπομεν τάς παλινωδίας διαφόρων ξένων κυβερνήσεων είς βάρος τής Έλλάδος. ( Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιατης)

Άδύνατον είναι νά άνακαλέσετε τήν είρήνην, έάν δέν λυθή πρώτα τό αίτιον τού σχίσματος, έρχομένου είς έπίγνωσιν τού έαυτού του ό πάπας πού άναγορεύθηκε σάν ίσόθεος. ( Άγιος Μάρκος ό Εύγενικός )

Έμείς γιά τίποτε άλλο δέν άποχωρισθήκαμε άπό τούς Λατίνους, παρά διότι είναι, όχι μόνον σχισματικοί, άλλά καί αίρετικοί. δι' αύτό δέν πρέπει καθολοκληρία νά ένωθούμε μέ αύτούς. ( Άγιος Μάρκος ό Εύγενικός ).

Τίς φωνές (τίς διδασκαλίες) τών Δυτικών διδασκάλων ούτε άναγνωρίζω, ούτε παραδέχομαι. τεκμαιρόμενος ότι είναι διεφθαρμένες. δέν συγχωρείται είς τά ζητήματα τής πίστεως συγκατάβασις. ( Άγιος Μάρκος Εύγενικός )

Αύτός πού μνημονεύει τόν Πάπα σάν Όρθόδοξο άρχιερέα είναι ένοχος....,καί ό λατινόφρων θά κριθή μαζί μέ τούς Λατίνους καί θά ύπολογισθή ώς παραβάτης τής πίστεως. ( Άγιος Μάρκος ό Εύγενικός)

Ό χωρισμός τών Έκκλησιών συνετελέσθη έπί Φωτίου τά μάλα καλώς, άφού ή Έκκλησία διέτρεχε κίνδυνον νά άποβή έκ Μιάς Καθολικής καί Άποστολικής Έκκλησίας, Έκκλησία Ρωμαική ή μάλλον παπική, κηρύττουσα ούχί πλέον τά τών Άγίων Άποστόλων, άλλά τά τών Παπών δόγματα. ( Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως).

Οί μή άναγενηθέντες διά τής θείας χάριτος τής ένεργούσης έν μόνη τή μιά άγία καθολική καί άποστολική Έκκλησία ούδεμίαν έκκλησίαν άποτελούσιν ούτε όρατήν, ούτε άόρατον. ( Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Έν όσω τά μέν κύρια αίτια τού χωρισμού (μέ τούς Λατίνους) μένωσι τά αύτά...ή ένωσις είναι άδύνατος...
( Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Τό Βατικανόν είναι ή έκκλησία τών μεγάλων πλανών καί τών έσκεμμένων αίρέσεων. Έχουν τόσον διαστρέψει τήν άμώμητον Θρησκείαν τού Χριστού, ώστε τήν έχουν καταστήσει άγνώριστον... Δέν ύπάρχει, δι' έμέ τουλάχιστον, ούδεμία άμφιβολία, ότι ή μοναδική έλπίς τής σωτηρίας τής άνθρωπότητος είναι ή Όρθόδοξος Έκκλησία. Καθολικισμός καί Προτεσταντισμός όμού άποτελούν τήν πλήρη διαστροφήν τού Χριστιανισμού, τόν όποίον άλώβητον διατηρεί ή Όρθόδοξος Έκκλησία. ( Άειμνήστου Άρχιεπισκόπου Άμερικής Μιχαήλ )

Ούδείς πιστός Όρθόδοξος Χριστιανός, συνετός, φρόνιμος, έχων όλίγον φόβον Θεού, θά δεχθή ποτέ ένωσιν μέ τούς αίρετικούς παπιστάς, τούς καταφρονητάς τών έπτά Άγίων Οίκουμενικών Συνόδων καί τών Άποστολικών καί Πατρικών Παραδόσεων... ( Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος )

Τό παρελθόν καί τό παρόν τής πολιτικής τού Βατικανού μαρτυρεί ότι οί προθέσεις τού παπισμού είναι άμετάβλητοι, δηλαδή ή ύποταγή, ή άλλοτρίωσις καί ό έκλατινισμος τής Όρθοδοξίας. (Θεολόγος Στυλιανός Κεμεντζετζίδης)

Όσοι τής Όρθοδόξου Έκκλησίας έστέ τέκνα γνήσια, φεύγειν όλω ποδί άπό τών ύποπεσόντων Ίερέων τή λατινική ύποταγή καί μηδέ είς Έκκλησίαν τούτοις συνάγεσθε, μηδέ εύλογίαν έκ τών χειρών τούτων λαμβάνειν. ( Άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως).

Ό Παπισμός είναι μιά οίκτρά παραμόρφωσις καί κιβδηλεία τής θρησκείας τού Χριστού Είς τάς πονηράς ήμέρας μας, κινδυνεύει καί ή Όρθόδοξος πίστις, ή μόνη άμόλυντος, νά μολυνθή άπό τό παπικόν μίασμα, καί έκείνοι οί όποίοι τήν όδηγούν είς τήν καταστροφήν, είναι, άλλοίμονον! κάποιοι άπό τούς ποιμένας της, έπειδή " ήγάπησαν τήν δόξαν τών άνθρώπων μάλλον ήπερ τήν δόξαν τού Θεού" Ίωάννου ΙΒ: 43. ( Φώτιος Κόντογλου)

Ό Παπισμός εύρίσκεται έν αίρεσει : " ...Ήμείς είμεθα ύποχρεωμένοι, χάριν καί τών Ρωμαιοκαθολικών καί τού σύμπαντος κόσμου, διά τούς όποίους ή άνόθευτος Όρθοδοξία είναι ή έσχάτη έλπίς, ούδέποτε νά άποδεχθώμεν ένωσιν, ή χαρακτηρισμόν τής Ρωμαιοκαθολικής Έκκλησίας ώς "άδελφής Έκκλησίας" ή τού Πάπα ώς κανονικού έπισκόπου Ρώμης, ή τής "Έκκλησίας" τής Ρώμης ώς έχούσης κανονικήν Άποστολικήν Διαδοχήν, Ίερωσύνην καί Μυστήρια, χωρίς τήν ρητήν έκ μέρους των άποκήρυξιν τού FILIOQUE, τού άλαθήτου, τού πρωτείου, τής κτιστής χάριτος καί τών λοιπών κακοδοξιών, τάς όποίας ούδέποτε θά θεωρήσωμεν ώς διαφοράς χωρίς σημασίαν ή θεολογούμενα, άλλά ότι άλλοιώνουν άνεπανορθώτως τόν θεανθρώπινον χαρακτήρα τής Έκκλησίας καί συνιστούν βλασφημίας..." ( Άπόσπασμα άπό τό γράμμα τής Ίεράς Κοινότητος τού Άγίου Όρους πρός τόν Οίκουμ. Πατριάρχην Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίον, 8-12-93).

"...έάν συγκαταβήτε Λατίνοις, Χριστός ύμάς ούδέν ώφελήσει" (¨Άγιος Ίώβ ό Όμολογητής-Ίασίτης)

'΄Εί τις γάρ όμολογήσει τόν Πάπαν νύν όρθοτομούντα τόν λόγον τής άληθείας, όμολογεί τούς έαυτού προγόνους ότι είναι αίρετικοί!..." ( Μοναχός Γεννάδιος Σχολάριος)

".....Άλλ' ήδη πάλιν μέ ύπερβάλλουσαν τής ψυχής μας λύπην ένωτισθέντες τά κατά Συρίαν, Αίγυπτον καί Παλαιστίνην ραδιουργήματα καί τά κατά τής Όρθοδοξίας έπιβουλεύματα τών τής πλάνης τού Παπισμού όπαδών, καί μή άνεχόμενοι νά θεωρώμεν διαδιδομένην καί έπί πλείον έπεκτεινομένην τήν τοιαύτην ψυχόλεθρον έν τοίς Όρθοδόξοις λύμην, άλλ' έπιθυμούντες νά στήσωμεν καί τόν ρούν τής άπάτης ταύτης καί σατανικής πλάνης, ....." ( Έγκύκλιος κατά τών Λατινικών Καινοτομιών τής έν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου τού 1838 έπί Πατριάρχου Κων/πόλεως Γρηγορίου)

".... Φιλοσοφούντες όσον τό καθ' ήμάς έπί τού ίερού τούτου βράχου τού γεραρού Άθωνος, έν άνασκαλεύσει τών δέλτων τής Ίστορίας, διαβλέπομεν μέ τάς άσθενείς μας δυνάμεις, ότι ούδέποτε ή Δυτική Έκκλησία ήθέλησεν πραγματικήν έν Χριστώ ένωσιν μετά τής Άνατολικής, όσάκις δέ έτεινε χείρα πρός τούτο, τό έκαμεν άπό ύστερόβουλον έπιθυμίαν πρός ύποδούλωσιν τής Όρθοδοξίας." ( Άπόσπασμα άπό τό άρθρο τού Άρχιμ. Γαβριήλ Διονυσιάτου " Έν όψει νέων Φλωρεντιανών" Ίερά Μονή Άγίου Διονυσίου 26 Μαρτίου 1960 Άγιον Όρος ).

Δέν ύπάρχει δηλαδή τίποτα πού μέσα στόν παπισμό νά μήν έχη διαστραφή καί άλλοιωθή άπό τά δόγματα μέχρι τήν παράδοση, μέχρι τά μυστήρια, μέχρι τήν Όρθόδοξη ζωή. ( Άπόσπασμα άπό τό άρθρο τού Ίερομονάχου Εύθυμίου Τρικαμηνά " Τό θέμα τής ένώσεως τών "έκκλησιών" " Όρθόδοξος Τύπος 21 Ίουλίου 95 Ήσυχαστήριον Προφήτη Ήλία Άμπελάκια-Λαρίσης ).

Τό Βατικανόν ήταν καί παραμένει ό πλέον έπικίνδυνος έχθρός τού Όρθοδόξου Έλληνισμού. κινείται δέ πάντοτε ύπουλα, άφανώς καί παρασκηνιακά. (Θεολόγος Στυλ. Κεμεντζετζίδης ).

Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ένωτικοί, Οίκουμενισταί, καί κάθε άλλη "ρίζα πικρίας", όλοι αύτοί "μίαν γνώμην έχουσι καί τήν δύναμιν καί τήν έξουσίαν αύτών τώ θηρίω διδόασιν. ...(Άπόσπασμα τής ένθρονιστηρίου όμιλίας τού Γέροντος Έφραίμ Φιλοθείτου).

" Τόν Πάπαν νά καταράσθε, διότι αύτός είναι ή αίτία " ( Άγιος Κοσμάς Ίσαπόστολος).

Ναί. Πρέπει νά καταρώμεθα τόν Πάπαν διά τά πολλά δεινά μας, παρελθόντα καί μέλλοντα... Μ' όλον πού ό Άγιος Κοσμάς έθανατώθη άπό τούς Τούρκους, δέν είπε " Νά καταράσθε τόν Τούρκον", άλλά είπε "Νά καταράσθε τόν Πάπαν". Σήμερον όμως, άντί νά τόν καταρώμεθα, τόν άγκαλιάζουμε αύτόν τόν Πάπαν. Οί όδηγοί τής Έκκλησίας μας....,άντί νά καταρώνται τόν Πάπαν, πηγαίνουν μόνοι των καί τόν άσπάζονται. Καί θέλουν νά παρασύρουν καί τόν Όρθόδοξον λαόν μας νά προσκυνήση τόν πονηρότερον καί σκληρότερον έχθρόν τής πίστεώς μας. Δέν άκούουν τήν προφητείαν τού Άγίου. Τήν περιφρονούν.....οί πρωτεργάται τής άποστασίας... ( Φώτιος Κόντογλου)

Πρέπει νά κατανοήσωμεν ότι τόν Παπισμόν δύο, κυρίως, πράγματα ένδιαφέρουσι: ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟΝ! Έκεί έχει τήν μεγίστην εύαισθησίαν. Έκεί "πονεί " πολύ. Διά πάντα τά άλλα ( ίσως μηδέ τού Filioque έξαιρουμένου ) θά δείξη πολλήν άνοχήν καί πολλήν συγκατάβασιν.... ( Άειμνήστου Άρχιμ. Έπιφανίου Θεοδωροπούλου ).

Άλλος λύκος, ό όποίος ένεφανίσθη καί συνετάραξε καί έτι συνταράσσει τήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν, είναι ό Πάπας...Φώς ή Όρθοδοξία, σκότος αί παπικαί πλάναι...( Μητροπ. Φλωρίνης κ. Αύγουστίνος Καντιώτης )

Άπεριφράστως λέγομεν ότι ό παπασμός είναι άνατροπή θεμελιωδών νόμων τής Έκκλησίας, τού γνησίου χριστιανισμού. Ό παπισμός ώς διοίκησις είναι καρκίνωμα. Ώς ίδέα είναι ένα ψεύδος, ένας μύθος πού έπλασεν ή άμάθεια καί άρχομανία τών έκκλησιαστικών άρχόντων τής Ρώμης. (Μητρ. Φλωρίνης κ. Αύγουστίνος Καντιώτης)

" ...διαφόροις σοφίσμασι, μηχαναίς τε καί κακοτεχνίαις έξαπατώντα καταπείθουσιν άποστατείν μέν τής Άνατολικής τού Χριστού Έκκλησίας καί τών όρθών δογμάτων καί πατρικών παραδόσεων, πιστεύειν δέ καί ώς άληθή παραδέχεσθαι τής λατινικής άπάτης τούς νεωτερισμούς ". (Έγκύκλιος τής έν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου τού έτους 1722).

" Χρέος έχομεν, ίνα ύψώσωμεν τήν τής Έκκλησίας φωνήν καί διά τής παρούσης πατριαρχικής καί συνοδικής ήμών έγκυκλίου έπιστολής, ώς δι' άλλης εύαγγελικής σάλπιγγος, διασαλπίσωμεν πρός τούς άπανταχού γής Όρθοδόξους, καί μάλιστα πρός τούς κατά Συρίαν, Αίγυπτον καί Παλαιστίνην, καί στηλιτεύσωμεν δημοσίως, όποίοί είσιν οί προβατόσχημοι ούτοι λύκοι, οί δόλιοι καί άπατεώνες, οί νεωστί ήδη άπό τού Λιβάνου όρους, ώς άλλοι σκοτεινοί έωσφόροι άναφανέντες, καί κατασκιάσαντες ώς νέφος μέλαν τε καί έπαχθές καί πνιγηρόν πάντα τά μέρη τής Συρίας, Αίγύπτου τε καί Παλαιστίνης". ( Έγκύκλιος τής Όρθοδόξου Έκκλησίας τού έτους 1838).

"....Όταν ό πάπας έχη σκοπόν νά πέμπη πρός ήμάς διατάγματα, βροντών έκ τού ύψους τού θρόνου αύτού, καί κρίνη καί διατάττη τά κατά τάς έκκλησίας ήμών, άνευ τής ήμετέρας συμβουλής, άλλά μόνον κατά τό δοκούν αύτώ, πού ύπάρχει τότε ή άδελφότης, καί μάλιστα ή πατρότης; Τότε έσόμεθα δούλοι, καί ούχί τέκνα τής Έκκλησίας! Καί έάν ήτο άνάγκη νά φέρωμεν ήμείς τοσούτω βαρύν ζυγόν, τότε μόνη ή Ρωμαίκή Έκκλησία έμελλε νά άπολαμβάνη τής έπιθυμητής αύτή έλευθερίας καί νά δίδη νόμους είς πάσας τάς λοιπάς, χωρίς νά ύπόκειται αύτη είς ούδένα νόμον. Πρός τί λοιπόν έχρησίμευεν ήμίν τότε ή γνώσις τών Άγίων Γραφών; πρός τί ό νούς; μία παπική έξουσία, ούσα, κατά τούς λόγους ύμών, ύπερτέρα πάντων τών άνθρώπων, καθίστησι πάντα ταύτα άνωφελή καί μάταια". ( Ό Νικομηδείας Νικήτας πρός άντιπρόσωπον τού πάπα τώ 1137 ).

" Τό πόρισμα τών εύσυνειδήτων καί όρθοδόξων ήμών μελετών δυνάμεθα νά συνοψίσωμεν έν ταίς όλίγαις ταύταις λέξεσιν, ότι ή Ρώμη διέστρεψε τούς λόγους τού Κυρίου πρός τόν Πέτρον, καί παρά πάντα λόγον καί έρμηνευτικόν κανόνα έξήγαγε δόγματα καί διδασκαλίας ύπερηφάνους καί άντιχριστιανικάς. διέστρεψε δέ καί τάς παραδόσεις τών Πατέρων καί, ώσεί μή ήρκουν όλαι αύται αί διαστροφαί, έθεμελίωσε τά άνόσια πρωτεία τής αύθεντίας καί άπολυταρχίας της έπί συρραφών, τών Ψευδοκλημεντίων καί Ψευδοκρεταλίων, ών βάσις ύπόκειται άναίσχυντον ψεύδος. όλα ταύτα άπετολμήθησαν έν τή Δύσει μετά τόν Θ' αίώνα. Τό δέ σχίσαν καί διαιρέσαν τάς Έκκλησίας τού Θεού, καί έτι διατηρούν άνοικτάς τάς πληγάς τής Έκκλησίας, είναι πρώτιστα πάντων τό άντιχριστιανικόν τούτο τής άπολυταρχίας δόγμα τού Καθολικισμού. Καί άν έτι αί άλλαι δογματικαί διαφοραί άναμέσον τών Έκκλησίων άρθώσι, καί ύπολειφθή μόνον τό δόγμα τού πρωτείου καί άλαθήτου τών παπών, καί πάλιν ένωσις τών Έκκλησιών έσται άδύνατος". ( Άείμνηστος Μητροπ. Σμύρνης Χρυσόστομος).

" Οί πάπαι άμαρτάνουσι καί κολάζονται μέχρι τής Β' παρουσίας, ίσως καί αίωνίως διά τά πρός τήν Έλληνικήν Έκκλησίαν κακά καί τάς ψευδενώσεις καί τάς άσεβείς καί άντιχριστιανικάς διατάξεις". ( Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως τόμος 2ος σελ. 103)

Ή Δυτική, παπική έκκλησία είναι, σχισματική καί αίρετική, άπαγορεύεται δέ είς τούς όρθοδόξους νά συμπροσεύχωνται κάν μετ' αίρετικών. ( Άνδρούτσου Συμβολική σελ. 308 ).

Ποίον θετικόν αποτέλεσμα άπέφερεν ό διάλογος μετά τών Άγγλικανών, καθ' ήν στιγμήν ούτοι, διά τής χειροτονίας τών γυναικών, διηύρυνον τό μεταξύ Όρθοδόξου Έκκλησίας καί Άγγλικανών υφιστάμενον χάσμα, ή καί μετ' αυτών τούτων τών Ρωμαιοκαθολικών, ασκούντων είς ευρείαν κλίμακα προσηλυτισμόν καί προβαινόντων είς άκατανομάστους ένεργείας είς βάρος τής Όρθοδόξου Έκκλησία; Ώς έκ τών πραγμάτων έμφαίνεται, ό διάλογος μετά τών έτεροδόξων ούκ ήδυνήθη συσφίγξαι τάς σχέσεις ήμών, αλλά τούναντίον άπομακρύναι έτι περισσότερον αυτούς έκ τής διδασκαλίας τής Όρθοδόξου Έκκλησίας. (Μακ. Πατρ. Ίεροσ. Διόδωρος).

Tό μακροχρόνιο μίσος τής ρωμαιοκεντρικής ολοκληρωτικής νοοτροπίας τών ρωμαιοκαθολικών απέναντι στούς Όρθοδόξους έν γένει καί ιδιαίτερα στούς Σέρβους Όρθοδόξους, δέν χαρακτήριζε μόνο τόν αρχιεπίσκοπο-μετέπειτα Καρδινάλιο-Στέπινακ, πού σημείωνε στό προσωπικό του ημερολόγιο στίς 27 Μαρτίου 1941 τήν ακόλουθη παρατήρηση: "Τό πνεύμα τού Βυζαντίου είναι τόσο τρομερό, ώστε μόνον ό Παντοδύναμος καί Παντογνώστης Θεός θά μπορούσε ν' αντιμετωπίσει τήν πονηρία καί τίς μηχανορραφίες αυτών τών ανθρώπων...Τό Σχίσμα (εννοεί τήν Όρθοδοξία) είναι ή μεγαλύτερη κατάρα τής Ευρώπης, ακόμα μεγαλύτερη από τόν Προτεσταντισμό. Μ' αυτούς(εννοεί τούς Όρθοδόξους) δέν σηκώνει ούτε ηθική, ούτε αρχές, ούτε αλήθεια, ούτε αξιοπρέπεια"
(Μητροπ. Αθανάσιος Γιέφτιτς είς δημοσίευμά του είς τήν 'Χριστιανική'' τής 20ης Ίουνίου 1991).

Ή ουνία είναι μέσο πού χρησιμοποίησε ή Χριστιανική Δύση, γιά νά καθυποτάξει Όρθόδοξες καί μή Έκκλησίες στήν Ευρώπη, Άσία καί Άφρική, όταν διαπίστωσε κυρίως μετά τήν Δ' Σταυροφορία, ότι δέν είναι δυνατή ή "επιστροφή" τών "πλανεμένων" αδελφών στούς κόλπους της μέ πειθώ. Οί επιστρέφοντες στήν Δυτική " Έκκλησία" βρίσκονταν στούς κόλπους της, ακόμη καί όταν διατηρούσαν τό λειτουργικό τυπικό τής εκκλησίας τους. Άρκούσε μονάχα ή προσκόλλησή τους στόν Πάπα καί στά δόγματα τής Δυτικής "Έκκλησίας" Τά αποτελέσματα τής Ουνίας, ήταν θεαματικά. Μέ τή βοήθεια κοσμικών αρχόντων καί μοναχικών ταγμάτων, μέ υποσχέσεις, πιέσεις, εκβιασμούς καί απάτες κατόρθωσε νά διεισδύσει σέ διάφορες τοπικές Έκκλησίες καί νά εξουδετερώσει ολόκληρες Όρθόδοξες Έκκλησίες όπως τής Πολωνίας καί τής Λιθουανίας. (Θεολόγος Δ. Γόνης Όρθόδοξος Τύπος αρ. φύλ.937 σελ.1η.).

Ή αίρεση τού Παπισμού, πού έκαμε τήν κακή αρχή στό σχίσμα τής Έκκλησίας, συνεχίζεται μέ αύξηση τής Παπικής υποκρισίας καί υπεροψίας, τήν δόλια προώθηση τής Ουνίας στίς ορθόδοξες χώρες τού πρώην "υπαρκτού" σοσιαλισμού, τήν συνεχιζόμενη εξόντωση τών Όρθοδόξων τής πρώην Γιουγκοσλαβίας, στήν σκανδαλώδη συνεργασία τού Βατικανού μέ τήν Μασονία (Π-2 κ. ά), τήν μασονοθεοσοφική αντίληψη τής συνεργασίας μέ τίς άλλες θρησκείες--πανθρησκεία τού παποοικουμενισμού.(Νικόλαος Ψαρουδάκης 27-11-1992 Ο.Τ. αρ. φυλ. 1000).

Όλοι οί διοικητές τών στρατοπέδων συγκεντρώσεως Σέρβων αιχμαλώτων κατά τήν κατοχήν ήσαν παπικοί ίερωμένοι, πού διακρίνονται γιά τό άσβεστο μίσος των κατά τών Όρθοδόξων Σέρβων.(Έπίσκοπος Μπάτσκας Είρηναίος Πνευματικό Κέντρο Βόλου 18-10-92).

Ή τράπεζα τού Βατικανού πλήρωσε μέσω τού Ίνστιτούτου γιά τήν Διάδοση τής Θρησκείας
1.988.300 δολλάρια χρησιμοποιώντας Τράπεζες τής Έλβετίας, Λουξεμβούργου, Όλλανδίας
γιά αγορά όπλων στήν Βηρυτό γιά λογαριασμό τής Κροατίας........ (Είναι ή εποχή πού ή Καθολική Κροατία έχει πόλεμο μέ τήν Όρθόδοξη Σερβία). (Καταγγελία στήν Κοινοβουλευτική Σύνοδο τής Δυτικοευροπαικής Ένώσεως "Δ.Ε.Ε." από τόν Έλληνα Βουλευτή Άχαίας-καί από 3/12/92 Ύφυπουργού Έθνικής Άμύνης-κ. Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου, εφημερίς "Μεσημβρινή" 2/12/1992 ).

Post Reply