ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ-ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

[Silver]

======================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

2 Περί Μοναχισμού, Παρθενίας και Αγνότητος.

Τα άνω φρονείτε, τα άνω ζητείτε, το γαρ πολίτευμα ημών, κατά τον Απόστολον Παύλον, εν ουρανοίς υπάρχει. Ω, τι ευτυχία κρύβει ο μοναχισμός! Ω, πολυτέλεια του ουρανού, πως θέλγεις τον μονάζοντα και βιώνοντα την ησυχίαν και φεύγοντα τον μάταιον κόσμον! Πόσον ο νους εις τον ήσυχον τόπον έλκεται προς τα άνω και διαβαίνει από γνώσεως εις γνώσιν, από θεωρίας εις θεωρίαν, αναβάσεις θέμενος εν τη καρδία αυτού, τον Θεόν μόνον κατοπτριζόμενος με θείον έρωτα! Ω, βάθος πλούτου και γνώσεως Θεού! Όντως οι την έρημον περιπολεύοντες άσημοι μοναχοί φιλόσοφοι κατά Θεόν υπήρχον, εις την γην περιεπάτουν, αλλά εις τον ουρανόν διέτριβον δια θεωρίας και έρωτος. Ω μοναχισμέ, οποίος εν τη δόξη σου! Όταν ησυχάση ο άνθρωπος από τους θορύβους και μονάση υπό την οδηγίαν και εποπτείαν ακριβούς οδηγού, τότε οδηγείται εις την εσωτερικήν δόξαν του μοναχισμού. Η πάλη ημών είναι προς εξουσίας, προς αρχάς, προς δυνάμεις σκοτεινάς και παμπονήρους, προς λίαν εμπειροπολέμους παρατάξεις, προς την σάρκα και τον κόσμον των παθών, που ομοιάζουν με πληγάς, που πονούν τρομερά, και χρειάζεται τρόπος, χρόνος, υπομονή και επιμἐλεια δια να θεραπευθούν.
Βλέπομεν τους αγίους πατέρας εις τα πρώτα των χρόνια. Υπέφεραν ξηρασίας, απογοητεύσεις τρομεράς και πολλούς εξοντωτικούς πειρασμούς, εκράτησαν γερά την υπομονήν και την βίαν και κατόπιν τους επεσκέφθη η χάρις, αναλόγως προς ό,τι υπέμειναν προηγουμένως.

======================================================================================================================================

[Silver]

======================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

3 Περί Μοναχισμού, Παρθενίας και Αγνότητος.

( Ο Γέροντας γράφει προς μοναχάς περί του παρθενικού βίου).

Ο παρθενικός βίος παρομοιάζεται με την εικόνα του πλοιαρίου, που δια παντός παλαίει με την αδιάκοπον και σκληράν φουρτούνα και λιμάνι καταφυγής δεν φαίνεται πουθενά, αλλά συνεχώς κλυδωνίζεται επί των κυμάτων. Διότι η παρθένος φέρει εντός της την φλόγα του σαρκικού φρονήματος και δια τούτο ουδεμία ανακωχή επιτρέπεται, αλλά δια παντός πόλεμος και τα όπλα ανά χείρας. Και ενώ η έγγαμος γυνή, όταν η φουρτούνα εκσπάση, καταφεύγει αμέσως εις το λιμάνι, το οποίον είναι η συζυγική ένωσις, και ούτω διαφεύγει τον κίνδυνον, η παρθένος όμως οφείλει αψηφώντας τας φουρτούνας, να προχωρή εις το ανοικτόν πέλαγος και κρατούσα σταθερώς το τιμόνι του καραβιού της ψυχής της, να παλαίη με τα αγριεμένα κύματα της σαρκός, επικαλουμένη αδιακόπως τον Ιησούν, έως ότου προφθάση Εκείνος και επιτιμήση τη θαλάσση και είπη αυτή : «Σιώπα, πεφίμωσο». Ω, πόσον υψηλή η αγνεία! Πόσον λάμπει η ολόφωτος στολή της και πόσον μεγίστην παρρησίαν κέκτηται, διότι, όχι μόνον εξομοιοί τον άνθρωπον με τους αγγέλους, αλλά τον αναβιβάζει και υπέρ αυτούς. Οι άγγελοι ακόπως διατελούν εν αγνεία, διότι φυσικώς βαδίζουν, ενώ η παρθένος υπέρ φύσιν την πορείαν έθηκε, και όχι μόνον έχει τον αγώνα να στρέψη την φύσιν εις άλλην κατεύθυνσιν, αλλά έχει και την διηνεκή πάλην και την δια βίου προσπάθειαν κατά των φοβερών δαιμόνων, που τρίζουν τους οδόντας της κακίας των, να διαστρέψουν τας ευθείας οδούς του Κυρίου, να αποσπάσουν δηλαδή την καθαράν νύμφην του Χριστού από την αγάπην Αυτού και να την καταστήσουν κτήνος, δίκην χοίρου, κατεσθίουσαν τον βούρκον της εμπαθούς ηδονής.
Ας κοπιάσωμεν, τέκνα μου, ας αγωνισθώμεν, ας τρέξωμεν, όπως καταλάβωμεν το βραβείον της άνω κλήσεως, διότι ο αγωνοθέτης Χριστός πάρεστι, παρακολουθών μετά συμπαθείας τον αγώνα εκάστου, δια να απολαύσωμεν της ομοιότητος Αυτού, όταν φανερωθή, καθώς έγραψε και ο απόστολος των εθνών Παύλος: « Όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν Αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη». Αι κόραι εγκαταλείπουν τους προσφιλείς των γονείς και αδελφούς και οικείους και προσκολλώνται δια γάμου ανδρί θνητώ και υπομένουν τας αδυναμίας, τας δυστροπίας, τα πάθη αυτού, αν τύχη τοιούτος, ενίοτε δαρμούς και ύβρεις και δεν τον εγκαταλείπουν ένεκεν δεσμού μυστηρίου γάμου ή δια συντήρησιν και ικανοποίησιν της σαρκικής αυτών επιθυμίας. Υμείς αντ’ αυτών νυμφεύεσθε τον άφθαρτον Νυμφίον Χριστόν, εγκαταλείπουσαι γονείς και παν των του ματαίου τούτου κόσμου αγαθών, προς την μετά του Χριστού ένωσιν, δια πνευματικού γάμου, ακολουθούσαι αγαπητικώς τον Ιησούν, ο Οποίος δι’ υμάς υπέμεινε Σταυρόν και θάνατον και σας εχάρισεν προίκαν αμύθητον, την βασιλείαν των Ουρανών, και από πτωχάς και ρυπαράς, σας έστεψε βασιλίσσας, να απολαμβάνετε εις τους ουρανούς υπέρ αυτοκράτορας δόξαν και ευφροσύνην.
Πόσον ασυγκρίτως υπερέχει η χάρις της παρθενίας και πόσον υψηλοτέρα είναι η δωρεά του μυστηρίου της πνευματικής μυστικής συζεύξεως μετά του Νυμφίου Χριστού από τον σαρκικόν γάμον! Και τούτο, διότι ο Νυμφίος είναι ουράνιος, είναι άσπιλος, είναι αιώνιος και Θεός!
Εάν εις τους κοινούς γάμους βλέπωμεν την γυναίκα να αναδεικνύεται ηρωϊς υπομονής και καρτερίας των θλίψεων, των στενοχωριών και δυσκολιών της συζυγικής ζωής, των ύβρεων, των παθών, των δαρμών του συζύγου και των υπέρ τας δυνάμεις της δυσκολιών της ανατροφής και λοιπής κηδεμονίας των τέκνων, τότε, ω, τότε, πόσον αξιοκατάκριτοι θα είμεθα ημείς, όταν δεν δείξωμεν υπομονήν, βίαν, υπακοήν και όλα όσα απαιτεί ο χρηστός ζυγός του γλυκυτάτου Ιησού, εις υψηλότερον βαθμόν της συζύγου γυναικός! Οφείλομεν λοιπόν να επιδείξωμεν πολιτείαν ανάλογον του εξαιρέτου της κλήσεως και των επικειμένων επάθλων και αιωνίων βραβείων του ουρανού.
Ταπεινωθώμεν και κράξωμεν τω Νυμφίω Χριστώ, «Νυμφίε της πτωχής μου ψυχής, μη κλείσης τον ουράνιον νυμφώνα Σου, ως εις τας μωράς παρθένους, αλλά αξίωσον να ευπορούν αι λαμπάδες μας από έλαιον καλών έργων, αγάπης, ταπεινώσεως, μετανοίας, δακρύων, υπακοής, υπομονής, αγνότητος, διακρίσεως και των υπολοίπων αρετών, ώστε η επάρκεια να διατηρή άσβεστον το φως έως της ελεύσεως Σου, ίνα όλη η συνοδεία συνεισέλθωμεν εις τους ουρανίους γάμους με λαμπράν και ακτινοβολούσαν την στολήν εκ του φωτός της ιδικής Σου χάριτος συνεορτάζουσαι και συνευφραινόμεναι μετά Σου, εις τους απεράντους αιώνας των αιώνων. Αμήν, γένοιτο».

======================================================================================================================================

[Silver]

======================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

4 Περί Μοναχισμού, Παρθενίας και Αγνότητος.

( O Γέροντας γράφει προς μοναχάς).
Τέκνα μου ευλογημένα, αναλογισθήτε την δωρεάν όπου σας χαρίζει ο Κύριος, το να γίνετε νύμφαι του Υιού Αυτού. Δια τούτο με αμέτρητον ταπείνωσιν προσέλθετε εις την πνευματικήν αφιέρωσίν σας εις τον γλυκύν Ιησούν, και με την ειλικρινή αγάπην σας προς Αυτόν δώσατε την αγίαν υπόσχεσιν, ότι θα μείνετε πισταί μέχρι θανάτου εις την αγάπην Του.
Σας εύχομαι, ωσάν το κεράκι να λυώσετε εις την λατρείαν του Ιησού και ώσπερ το ευώδες θυμίαμα να ευωδιάζουν τα έργα σας και να οσφραίνηται ο Κύριος οσμήν ευωδίας πνευματικής.
Η αφιέρωσις αύτη ως αγία, θα εξοργίση τον φθονερόν δαίμονα, και θα τεθή εις πόλεμον εναντίον σας, υμείς όμως μη δειλιάσητε, καθ’ ότι θα έχητε τον ηγαπημένον σας Ιησούν αρωγόν. Θαρσείτε και μη φοβήσθε, ο Κύριος αοράτω χειρί θα συντρίψη τους αοράτους εχθρούς.
Να έχετε ατσάλινον πίστιν και απόλυτον υπακοήν εις τον Θεόν και εις τους προεστώτας σας και η βοήθεια του Θεού και αι ευχαί αυτών θα σας σκεπάσουν θαυματουργικώς.

======================================================================================================================================

[Silver]

======================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

5 Περί Μοναχισμού, Παρθενίας και Αγνότητος.

Αγαπήσατε τον Νυμφίον σας Χριστόν περισσότερον από την μητέρα σας, δια να μακαρισθήτε εις τους ουρανούς. Μηδέν γήινον μεριμνάτε, ει μη το πώς να αρέσητε τω ωραιοτάτω Νυμφίω Χριστώ, όπου ο γάμος ο πνευματικός θα διαρκέση αιωνίως, ενώ εδώ εις τους κοσμικούς διαρκεί ολίγον καιρόν, και κατόπιν αρχίζουν τα βάσανα της ζωής, ο μόχθος και ο κόπος.
Εις την μοναχικήν ζωήν, ό,τι και αν κοπιάση κανείς, όλα θα ανταμειφθούν πλουσίως και αιωνίως, ακόμη και εδώ εις την γην εκατονταπλασίονα θα λάβωμεν αφήνοντας γονείς, αδελφούς κ.λ.π. Μας δίδει ο Χριστός μας την εν Χριστώ αδελφότητα όπου η αγάπη είναι πνευματική σκοπόν έχουσα να συντελέση εις την πνευματικήν μας προκοπήν, ενώ η σαρκική μόνον τα σωματικά και τα μάταια αγαπά.
Εις την κοσμικήν ζωήν ο κόπος και τα βάσανα είναι μάταια, ενώ εις την μοναχικήν ζωήν συντελούν εις το να κερδίσωμεν τον Θεόν.
Ω, τι ωραία είναι, όταν εις μίαν αδελφότητα υπάρχη αγάπη, όταν μία αδελφότητα είναι μία ψυχή εις πολλά σώματα! Όντως ουρανίαν ζωήν διάγουν. Αλλά ο Θεός επιτρέπει, ίνα κατά καιρούς συμβή κάτι, που θα φέρει σύγχυσιν και ψυχρότητα, και τούτο προς το συμφέρον μας, ίνα γυμναζώμεθα, και φανή η αρετή ή η αδυναμία. Δια τούτο και ο πνευματικός νόμος μας λέγει: πότε χαρά-πότε πένθος, πότε χειμώνας-πότε καλοκαίρι, πότε πόλεμος-πότε ειρήνη. Ούτως εχαράχθη από τον παντογνώστην Θεόν ο πνευματικός δρόμος.

======================================================================================================================================

[Silver]

======================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

6 Περί Μοναχισμού, Παρθενίας και Αγνότητος.

«Ήκουσα φωνήν… και η φωνή ως κιθαρωδών κιθαριζόντων εν ταις κιθάραις αυτών και άδουσιν ωδήν καινήν ενώπιον του θρόνου και ουδείς ηδύνατο μαθείν την ωδήν… ούτοί εισίν, οι μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν, παρθένοι γαρ εισιν… ακολουθούντες τω Αρνίω όπου αν υπάγη…» ( Αποκ. Ιωάν.14,3-4 ).
Ανηγγέλθη μοι το ευχάριστον γεγονός, ότι εσήμανεν η ώρα της χάριτος, καθ’ ην θα νυμφευθήτε τον ωραιότατον και γλυκύτατον Ιησούν, τον Νυμφίον των νυμφευσαμένων εν Χριστώ ψυχών, που προετίμησαν υπέρ άλλην αγάπην Αυτόν, που δι’ αυτάς έχυσεν το Πανάγιον Αίμα Του!
Ω αδελφή μας ευλογημένη, τι ωραιοτάτη εκλογή, το να νυμφευθή κανείς τον Υιόν του Θεού εις αιώνας αιώνων, όστις αγαπά την νύμφην Του με άπειρον αγάπην και της επιφυλάσσει νυμφώνα εις τους ουρανούς ανεκλάλητον, όπου θα βλέπη εις αιώνας αιώνων το γλυκύτατον και πάνυ εράσμιον Αυτού πρόσωπον, το οποίον, ως άλλη πνευματική αμβροσία, θα ποτίζη γλυκύτητα ουρανίου μακαριότητος την νύμφην Αυτού ψυχήν! Σταματά πλέον ο βρότειος νους να διηγηθή σκιωδώς το τι αγαθά αναμένουν κάθε ψυχήν! Ω, και απ’ εντεύθεν, εάν μόνον μία σταγόνα σταλάξη από την αστείρευτον πηγήν της ουρανίου μακαριότητος κορέννυται γλυκύτητος θεϊκής η ψυχή, πόση θα είναι τότε, όταν το έλεος του Θεού θα καλέση ταύτην πλησίον της πηγής, με το ελεύθερον να πίνη όσον δύναται αδιαλείπτως, χωρίς ποτέ να στειρεύση αύτη!
Ω Κύριε μου Ιησού, γλύκανον με την αγάπην Σου και δείξον εις την ψυχήν, της πιστής νύμφης Σου μικράν εικόνα του κάλλους, του ουρανίου νυμφώνος Σου, ίνα Σε ακολουθήση πιστώς μέχρι τελευταίας αυτής αναπνοής, έως ότου την οδηγήσης εις την πραγματικήν αλήθειαν της εικόνος! Αμήν, γένοιτο, Ιησού μου.
Ω ωκεανέ ανεξάντλητε, ω αγάπη Θεού, τις έπιε από τα ύδατά Σου και ηδυνήθη λαλήσαι το βάθος του κάλλου Σου! Ω κάλλος αμήχανον, τις προσέβλεψε εις το θείόν Σου πρόσωπον και δεν έθεσε θύραν επί τα χείλη του, μη δυνηθείς πλέον τα δάκρυα της αγάπης Σου να δεσμεύση!
Η χαρά μας πολλή, όπου εις την εν Χριστώ αδελφότητά μας, προστίθεται ακόμη μία ψυχή, διό όλοι, ως ένας άνθρωπος ενωμένοι με την εν Χριστώ αγάπην, ας ακολουθήσωμεν πιστώς τω ωραιοτάτω Νυμφίω Χριστώ φέροντες ο καθείς τον σταυρόν του με υπομονήν, έως να στείλη ο Ιησούς μας τον άγγελον της χαράς, ο οποίος θα οδηγήση την κάθε μίαν ψυχήν εις ωραιοτάτην παστάδα, εις αιώνιον γάμον χαράς ανεκλαλήτου! Όταν ο άγιος Θεός ευδοκήση να λάβετε το αγγελικόν σχήμα, να έχετε υπ’ όψιν σας, ότι ο διάβολος θα σας ενοχλή δια των ποικίλων λογισμών και ως εκ τούτου θα έχετε χρείαν διαφωτίσεως πνευματικής πείρας. Μην εντραπήτε να εξαγορεύετε τον λογισμόν σας καθαρώς, μη κρύβετε τίποτε και θα λάβετε μεγάλην βοήθειαν.

======================================================================================================================================

[Silver]

======================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

7 Περί Μοναχισμού, Παρθενίας και Αγνότητος.

Προς πνευματικήν κόρην.
Σου εύχομαι, κόρη μου, η χάρις του Κυρίου να σου χαρίση την θερμήν αγάπην Του, ίνα φλέγεσαι όλη από ταύτην και ούτω να βαδίζης χαίρουσα τον δρόμον τον μακάριον της μοναχικής ζωής, όπου είναι αγγελικός και όποιος τον περιπατήση αξίως, γίνεται η ψυχή του, νύμφη Χριστού λάμπουσα περισσότερον των αγγέλων, διότι η ψυχή του ανθρώπου είναι δημιουργημένη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού. Ναι, κόρη μου, ποτέ μην ανταλλάξης τον ουράνιον Νυμφίον με σάρκινον άνθρωπον, τον πλάστην σου με γήϊνον πλάσμα, την ουράνιον θείαν φύσιν με την ανθρωπίνην φύσιν. Υπάρχει ενδοξοτέρα επιτυχία, εις την ζωήν του ο άνθρωπος να έχη ως νυμφίον της ψυχής του τον Υιόν του Θεού, που θα του διατηρήση την αγγελικήν παρθενίαν αιωνίως και θα του χαρίση την αιωνίαν ζωήν εις τον ουρανόν μέσα εις τα θεία σκηνώματα των αγγελικών ουρανίων απολαύσεων!
Τι περισσότερον κάμνουν τα κορίτσια, όταν αφήνουν τους γονείς των και τα αδέλφια των και παντρεύονται; Το αυτό κάμνουν και εκείνα που μονάζουν, άρα τίποτε δεν θυσιάζουν περισσότερον τα μονάζοντα από τα πανδρεμένα, με μόνην την διαφοράν τα πρώτα παίρνουν γήϊνον άνθρωπον με πάθη και αδυναμίας, ενώ τα δεύτερα νυμφεύονται ουράνιον Νυμφίον, άγιον, απαθή και Θεόν.
Άρα πόσον κερδισμένα είναι εκείνα τα κορίτσια και τα αγόρια, που μονάζουν με τον Χριστόν, και εδώ εις τον κόσμον και εκεί αιώνια εις τον ουρανόν!
Εις τον ἀνθρωπον που θέλει να μονάση, φέρνει ο διάβολος πολλά εμπόδια, να μη γίνη μοναχός, τον θέλει εις τον κόσμον να μείνη, δια να τον ρίχνη ευκολώτερα εις αμαρτήματα. Δια τούτο έχε υπ’ όψιν σου, κόρη μου, τας τέχνας του δαίμονος και σοφίζου και τους λογισμούς που θα έρχωνται, είτε τους πειρασμούς σου, όταν εγώ δεν είμαι κοντά σας, να τους λέγης καθαρά εις την Γερόντισσαν και αυτή με την φώτισιν που έχει, θα σε βοηθή πολύ.
Να λέγης την ευχήν συνέχεια, διότι αυτή θα σε βοηθήση καθ’ όλα και θα διαλύση κάθε εμπόδιον προς επίτευξιν του αγίου σου σκοπού. Πρόσεχε τον εαυτόν σου. Φύλαξον εαυτήν αγνήν από κάθε σαρκικόν μολυσμόν, διότι περισσότερον πάντων αγαπά ο ουράνιος Νυμφίος την καθαρότητα του σώματος και της ψυχής του ανθρώπου.
Εύχομαι, κόρη μου, να αγαπήσης και να αγαπηθής υπό του Κυρίου Ιησού και να σου γίνη ο αγαπητός Νυμφίος της ψυχής σου αιωνίως. Αμήν.

======================================================================================================================================

[Silver]

======================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

8 Περί Μοναχισμού, Παρθενίας και Αγνότητος.

Προς ετέραν πνευματικήν κόρην.

Καλό μου παιδάκι…., σε χαιρετώ πατρικά από το περιβόλι της Παναγίας μας, το Άγιον Όρος. Σου στέλνω δε και μία ανθοδέσμη με όμορφες ευχούλες για στήριγμά σου στον δρόμο της παρθενίας.
Κάθε άνθρωπος τελείως μόνος θα αντιμετωπίση την φοβεράν ώραν του θανάτου και τα έργα της ταπεινώσεως είναι η πραγματική βοήθειά του.
Τι ταπεινότερον του ράσου της απόκοσμης μοναχής; Η μοναχή κάθεται μακρυά από τις χαρές του κόσμου και κλαίει τις αμαρτίες της, για να βρή την πραγματική χαρά της ψυχής, που γίνεται από την ειρηνική συνείδησι. Είναι πολύ όμορφη και γλυκειά η μοναχική ζωή. Δυστυχώς όμως οι αδυναμίες και τα πάθη μας ενίοτε την παρουσιάζουν δύσκολη. Όσο κανείς έρχεται στην επίγνωσι του Θεού με αίσθησι, τόσο και πιο όμορφα αισθάνεται την μοναχική ζωή, γιατί αισθάνεται και γεύεται την ουράνια χάρι και τη γλυκειά αγάπη Εκείνου.
Ο κόσμος αγνοεί Εκείνον, που δίνει τα θεία και ουράνια αυτά δώρα, γι’ αυτό είναι δυστυχής και λεπρωμένος από την αμαρτία. Οι άγγελοι όμως που Τον βλέπουν, πόσον Τον αγαπούν και Τον λατρεύουν! Μα και η μοναχή που Τον νοιώθει και αυτή δεν μένει αμέτοχη μιας τέτοιας θείας θεωρίας και αγάπης. Ο κόσμος όμως Αυτόν «ουκ έγνω» και γι’ αυτό είναι γεμάτος θλίψι και στενοχώρια στην καρδιά του. Η μοναχή όσο πλησιάζει, ζη και θεωρεί, κατά το εφικτόν, τον Νυμφίο της ψυχής της, τόσο και το εσωτερικό της ομορφαίνει. Το βλέπει αυτό με τα μάτια της ψυχής της, το ζη με πνευματική αίσθησι και πόσο ωραία αισθάνεται τότε! Ταλανίζει τις χαρές και τις απολαύσεις του ματαίου και πλάνου κόσμου και λυπάται τους ταλαίπωρους ανθρώπους, που στηρίζονται και εξαρτώνται απ’ αυτές, ενώ στο τέλος θα πικρανθούν ανεπανόρθωτα.
Εσένα όμως, καλό μου παιδί, εύχομαι ο Θεός του ουρανού και της γης να σε ευλογήση με την ευλογία της Θεϊκής Του καρδιάς, που και εγώ δεν ξέρω στο τέλος, τι θα σου χαρίση.

======================================================================================================================================