Νέα Υόρκη τη 17η/30η Ιουνίου 2005

[尼古拉前执事]

Νέα Υόρκη τη 17η/30η Ιουνίου 2005

Προς το ευσεβές καί θεοφιλές πλήρωμα
της Ιεράς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Βορείου και Νοτίου Αμερικής,

Έχο­ντας υ­π' ό­ψιν τήν πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­σιν η ο­ποί­α δι­α­δί­δε­ται α­πό ε­κεί­νους οι οποίοι δεν έ­χουν ως πρώ­τι­στο εν­δι­α­φέ­ρον εν τη καρ­δί­α των την α­γί­αν Ορ­θό­δο­ξον Εκ­κλη­σί­αν (α­πει­θάρ­χους κλη­ρι­κούς, σκαν­δα­λο­ποι­ούς και οπα­δούς πα­ρα­συ­να­γω­γών και άλ­λους ομοί­ους) η Αυ­τού Μα­κα­ρι­ό­της ο Αρ­χι­ε­πί­σκο­πος κ.κ. Χρυ­σό­στο­μος και η Ι.Σ της Εκ­κλη­σί­ας μας, προ­έ­τρε­ψαν η­μάς εις την έκ­δο­σιν της πα­ρού­σης επι­σή­μου δι­ευ­κρι­νή­σε­ως, ώ­στε ο νους και η καρ­δί­α των λο­γι­κών προ­βά­των του Χρι­στού να μη προ­σβάλ­λο­νται α­πό τα ψεύ­δη των φθονερών ανθρώπων.

Υ­πο­στη­ρί­ζε­ται υ­πό των τοι­ού­των α­δι­στά­κτων συ­κο­φα­ντών ό­τι η­μείς προ­σφά­τως ετε­λέ­σα­με την ορ­θό­δο­ξον ι­ε­ρο­τε­λε­στί­αν του γά­μου με­τα­ξύ Ορ­θο­δό­ξου γυ­ναι­κός και ε­τε­ρο­δό­ξου αν­δρός. Τού­το α­πο­τε­λεί κα­τά­φο­ρον δι­α­στρέ­βλω­σιν των γε­γο­νό­των.

Η­μείς, συμ­φώ­νως τοις ι­ε­ροίς κα­νό­σι της ορ­θο­δό­ξου εκ­κλη­σί­ας και έ­χο­ντες την σα­φή ά­δει­αν του Μα­κα­ρι­ω­τά­του Προ­κα­θη­μέ­νου και της Ι­ε­ράς Συ­νό­δου της Εκ­κλη­σί­ας μας, προ της ακο­λου­θί­ας του γά­μου προ­σε­δέ­χθη­μεν τον μέλ­λο­ντα νυμ­φί­ον, Προ-Χαλκηδονίτην ό­ντα, εις τους κόλ­πους της Α­γί­ας Ορ­θο­δό­ξου Εκ­κλη­σί­ας διά του Α­γί­ου Χρί­σμα­τος και δι­ά λι­βέ­λλου απο­κη­ρύ­ξε­ως των σφαλ­μά­των της αι­ρέ­σε­ως του Μο­νο­φυ­σι­τι­σμου. Τούτο γέ­γο­νε συμ­φώ­νως τω Α´ Κα­νό­νι του Μ. Βα­σι­λεί­ου εις τον ο­ποί­ον ο Μέ­γας Πα­τήρ δί­δει την γνώ­μην: «...υφο­ρώ­μαι γαρ μή­πο­τε, ως βου­λό­με­θα ο­κνη­ρούς αυ­τούς πε­ρί το βα­πτί­ζειν ποι­ή­σαι, ε­μπο­δί­σω­μεν τοις σω­ζο­μέ­νοις δι­ά το της προ­τά­σε­ως αυ­στη­ρόν. Ει δε ε­κεί­νοι φυ­λάτ­του­σι το ημέ­τε­ρον βά­πτι­σμα, τού­το η­μάς μη δυ­σω­πεί­τω· ου γαρ α­πο­δι­δό­ναι αυ­τοίς χά­ριν ε­σμέν, αλ­λά δου­λεύ­ειν ακρι­βεί­α κα­νό­νων. Πα­ντι δε λό­γω τυ­πω­θεί­τω, τους ε­πί τον βα­πτι­σμον ε­κεί­νων προ­σερ­χο­μέ­νους χρί­ε­σθαι υ­πό πι­στών δη­λα­δή και ού­τως προ­σι­έ­ναι τοις Μυ­στη­ρί­οις».

Μή­πως επι­βάλ­λο­ντες τι­νές, την διά βα­πτί­σμα­τος εί­σο­δον εις την Εκ­κλη­σί­αν α­δι­α­κρί­τως εις οι­ον­δή­πο­τε επι­θυ­μει την έ­ντα­ξίν του εις Αυ­τήν, φα­ντά­ζο­νται ό­τι τη­ρούν τας ορ­θο­δό­ξους πα­ρα­δό­σεις πλέ­ον στερ­ρώς και αυ­τού τού­του, του Οικου­με­νι­κού Δι­δα­σκά­λου της Εκ­κλη­σί­ας; Η Εκ­κλη­σί­α μας ει­ναι η Μί­α, Α­γί­α, Κα­θο­λι­κη και Α­πο­στο­λι­κή Εκ­κλη­σί­α και η Εκ­κλη­σί­α έ­χει το δι­καί­ω­μα της α­σκή­σε­ως οι­κο­νο­μί­ας οόπου δει.

Εί­ναι γε­γο­νός, ωστό­σο, ό­τι η χρή­σις της εκ­κλη­σι­α­στι­κης οι­κο­νο­μί­ας έ­χει πα­ρα­ποι­η­θεί εις τας η­μέ­ρας μας. Οι οι­κου­με­νι­σται ποι­ούνται χρή­σιν της δι­ά χρί­σμα­τος α­πο­δο­χής αι­ρε­τι­κών (δί­χως «επα­νά­λη­ψιν» του βα­πτί­σμα­τος) ως μί­αν α­να­γνώ­ρι­σιν του αιρε­τι­κού βα­πτί­σμα­τος, ως έ­χει. Ου­δέν τού­του α­τοπώτε­ρον. Δι­ό­τι το ακριβές εί­ναι ό­τι η Εκ­κλη­σί­α έ­χει την ε­ξου­σί­αν να α­να­πλη­ρώ­σει δι­ά δι­α­φό­ρων τρό­πων το ελ­λεί­πον εις τα αιρε­τι­κά «μυ­στή­ρι­α». Η α­πο­δο­χή ε­νός Προ-Χαλκηδονί­του δι­ά χρί­σμα­τος δεν εί­ναι πρω­το­φα­νής, αλ­λά εί­ναι σύμ­φω­νος προς τας Ορ­θ­οδό­ξους Πα­ρα­δό­σεις. Η Α­γί­α Πεν­θέ­κτη Οικου­με­νι­κή Σύ­νο­δος, εις τον 95ον κα­νό­να δη­λεί ό­τι: «Τους προ­στι­θε­μέ­νους τη ορ­θο­δο­ξί­α και τη με­ρί­δι των σω­ζο­μέ­νων από αι­ρε­τι­κών δε­χό­με­θα κα­τά την υ­πο­τε­ταγ­μέ­νην συ­νή­θει­αν... τους Μα­νι­χαί­ους δε και τους Ου­α­λε­ντι­α­νούς, και Μαρ­κι­α­νι­στάς και τους εκ των ομοί­ων αι­ρέ­σε­ων προ­σερ­χο­μέ­νους, ως Έλ­λη­νας (ειδωλολάτρες) δε­χό­με­νοι, άνα­βα­πτί­ζο­μεν. Νε­στο­ρι­α­νούς δε και Ευ­τυ­χι­α­νι­στάς και Σε­βη­ρι­α­νούς και τους εκ των ομοί­ων αιρέ­σε­ων, χρη ποι­είν λι­βέλ­λους και α­να­θε­μα­τί­ζειν την αί­ρε­σιν αυτών και Νε­στό­ρι­ον και Ευ­τυ­χέ­α και Δι­ό­σκο­ρον και Σε­βήρον και τους λοι­πούς ε­ξάρ­χους των τοι­ού­των αι­ρέ­σε­ων και τους φρο­νούντας τα αυ­τών και πά­σας τας προ­α­να­φε­ρο­μέ­νας αι­ρέ­σεις και ού­τω με­τα­λαμ­βά­νειν της Α­γί­ας Κοι­νω­νί­ας».

Ο Ά­γι­ος Νι­κό­δη­μος ο Α­γι­ο­ρεί­της εις την ερ­μη­νεί­αν του κα­νό­νος τού­του δι­α­τυ­πώνει: « Οι Νε­στο­ρι­α­νοί και Ευ­τυ­χι­α­νοί, Δι­ο­σκο­ρί­ται και Σε­βη­ρι­α­νοί πρέ­πει να α­να­θε­μα­τί­ζω­σιν εγ­γρά­φως την αίρε­σιν αυ­τών, με τους ο­ποί­ους συ­να­ριθ­μού­νται οι Μο­νο­θε­λι­ταί ως και οι Ναυ­α­τι­α­νοί δη­λα­δή και Μα­κε­δο­νι­α­νοί καί ού­τω να με­τα­λαμ­βά­νου­σί τα θεί­α μυ­στή­ρι­α». Οι ση­με­ρι­νοί Κό­πται (=Αιγύ­πτι­οι) εί­ναι Προ-Χαλκηδόνοι (Δι­ο­σκο­ρί­ται) ως εκ τού­του ο πα­ρών κα­νών α­να­φέ­ρε­ται εις τον τρόπον απο­δο­χής αυτών, εις τους κόλ­πους της Εκ­κλη­σί­ας.

Πρέ­πει να ση­μει­ω­θή ό­τι ο κα­νών τού­τος (ως και η υ­πό του Αγί­ου Νι­κο­δή­μου ερ­μη­νεί­α) α­παι­τεί από έ­να Κό­πτη, μό­νον την δι­ά λι­βέλ­λου α­πο­κή­ρυ­ξιν της προ­η­γου­μέ­νης αι­ρέ­σε­ώς του και ό­χι ε­πι­πλέ­ον και την χρί­σιν δι' Α­γί­ου Μύ­ρου, το ο­ποίον η­μείς ε­πρά­ξα­μεν εις τον μελ­λόνυμ­φ­ον, προ του γά­μου.

Το θέ­μα του τρό­που α­πο­δο­χής των αι­ρε­τι­κών εις την Ορ­θό­δο­ξον Εκ­κλη­σί­αν, είναι έ­να ι­δι­αι­τέ­ρως ευ­αί­σθη­τον ζή­τη­μα εις τας η­μέ­ρας μας, εξαι­τί­ας της κα­τα­χρή­σε­ως της οι­κο­νο­μί­ας εν προ­κει­μέ­νω, υ­πό των ού­τω κα­λου­μέ­νων «ε­πι­σή­μων εκ­κλη­σι­ών». Προ­κει­μέ­νου αύται να υπη­ρε­τή­σουν την Οι­κου­με­νι­στι­κήν τους άπο­ψιν πε­ρί Εκ­κλη­σί­ας, αφή­νουν τους πι­στούς να εκλαμ­βά­νουν το γε­γο­νός ό­τι η Εκ­κλη­σί­α δεν «ε­πα­να­λαμ­βά­νει» ένα αι­ρε­τι­κό «μυ­στή­ρι­ο», α­πο­τε­λεί μί­α de facto α­να­γνώ­ρι­ση αυτού του «μυ­στη­ρί­ου». Αλ­λά τούτο δεν εί­ναι α­κρι­βές.

Η Ι­ε­ρά Σύ­νο­δός της Εκ­κλη­σί­ας μας εις τὴν Ελ­λά­δα, πα­ρα­κο­λου­θεί με με­γά­λην α­νη­συ­χί­αν την στα­θε­ράν πα­ρα­ποί­η­σίν του κα­νο­νι­κού τύ­που του Ορ­θο­δό­ξου Βα­πτί­σμα­τος (τρεις πλή­ρεις κα­τα­δύ­σεις) υ­πό των Οικου­με­νι­στι­κών «Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών» εις σημείον ώστε να έχο­μεν α­κό­μη «α­να­βα­πτί­σει» (βα­πτί­σει, κα­τ' α­κρί­βει­αν) αν­θρώ­πους προ­ερ­χο­μέ­νους α­πό τα εκκλησιαστικάς αυ­τάς δι­και­ο­δο­σί­ας, ο­σά­κις α­πε­δεί­χθη ό­τι ο τύ­πος των τρι­ών πλή­ρων κα­τα­δύ­σε­ων δεν έχει επιτελεσθεί.

Οι Λα­τί­νοι και οι Προ­τε­στά­ντες γί­νο­νται δε­κτοι εις την Ορ­θό­δο­ξον Εκ­κλη­σί­αν, δι­ά του Αγί­ου Βα­πτί­σμα­τος δι­ό­τι ο τύ­πος του αι­ρε­τι­κου των «βα­πτί­σμα­τος» δεν ομοι­ά­ζει κα­τ' ου­δέ­να τρό­πον προς τον τύ­πον του Ορ­θο­δό­ξου βα­πτί­σμα­τος. Κα­τά το Κο­πτι­κὸν «βά­πτι­σμα» ο άν­θρω­πος βυ­θί­ζε­ται πλή­ρως τρείς φο­ράς εις το ύ­δωρ και η Ορ­θό­δο­ξος Εκ­κλη­σί­α ως τα­μει­ού­χος της χά­ρι­τος και χο­ρη­γός των μυ­στη­ρί­ων, έχει την δύ­να­μιν να ζω­ο­γο­νεί τους ακύ­ρους τύ­πους, τα νε­κρα «μυ­στή­ρι­α», των μη ορ­θο­δό­ξων, τα οποί­α λαμ­βά­νουν ε­γκυ­ρό­τη­τα μό­νον κα­τά την στιγ­μήν της ει­σό­δου των ε­ξ αυ­τών προ­σερ­χο­μέ­νων εις την Ορ­θό­δο­ξον Εκ­κλη­σί­αν. Αν η Ορ­θό­δο­ξος Εκ­κλη­σί­α ε­πι­κυ­ρεί το αι­ρε­τι­κόν «βά­πτι­σμα» δι­ά του Α­γί­ου Χρί­σμα­τος, τού­το δεν ση­μαί­νει ότι α­να­γνω­ρί­ζει τούτο ως έ­γκυ­ρον, αλ­λ' ό­τι ε­πι­λέ­γει να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει την οι­κο­νο­μί­αν, τα πλαί­σι­α της ο­ποί­ας έχουν κα­θο­ρί­σει δι' η­μάς οι Α­γι­οι Πα­τέ­ρες .

Συ­νε­πώς δη­λού­μεν κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κώς ότι: Δέν ανα­γνω­ρί­ζο­μεν την ύπαρ­ξιν α­γι­α­στι­κής χά­ρι­τος εις μυ­στή­ρι­α ε­κτος Εκ­κλη­σί­ας τε­λε­σθέ­ντα και κα­λού­με τους πι­στούς της Εκ­κλη­σί­ας μας να μη δί­δουν προ­σο­χήν εις συ­κο­φα­ντί­ας, αι οποί­αι κυ­κλο­φο­ρούν σχε­τι­κώς με το θέ­μα, αλ­λά να έχουν πά­ντο­τε κα­τά νουν την πρόρ­ρη­σίν του Α­πο­στό­λου Παύ­λου προς τον μα­θη­τήν αυ­τού Τι­μό­θε­ον σχε­τι­κώς προς τους χαλ­κεύ­ο­ντας ψεύ­δη «Τούτο δε γίνωσκε, ότι εν εσκάταις ημέραις εστήσονται καιροί χαλεποί. έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι αλαζόνες, υπερίφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άστρογοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον η φιλόθεοι, έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι και τούτους αποτρέπτου. εκ τούτων γαρ εισιν...πάντοτε μαθένοντα και μηδέποτε εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν δυνάμενα οτρόπον δε Ιαννής και Ιαμβρής αντέστησαν Μωϋσεί, ούτως και ούτοι ανθίστανται τη αληθεία, άνθρωποι κατεφθαρμένοι τον νουν, αδόκιμοι περί την πίστιν. αλλ’ ου προσκόψουσιν επι πλείον η γαρ άνοια αυτών έκδηλος έσται πάσιν, ως και η εκείνων εγένετο...πονηροί δέ άνθρωποι και γόητες προσκόψουσιν επι το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι...και από μεν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επι δε τους μύθους εκτραπήσονται.» (Β΄ Τιμ. γ΄ 1-9, 13 & δ΄ 4).

Τέ­κνα α­γα­πη­τά, εν εκ των στρα­τη­γη­μά­των τα ο­ποί­α με­τέρ­χε­ται ο αρ­χαί­ος ε­χθρός της σω­τη­ρί­ας μας είναι η ψευ­δής κα­τη­γο­ρί­α, το τε­χνη­έ­ντως επι­νο­η­θέν ψεύ­δος. Πολ­λά­κις κα­τά το πα­ρελ­θόν ε­γε­νό­με­θα μάρ­τυ­ρες αυ­τής της ψυ­χο­φθό­ρου τα­κτι­κής η οποί­α α­πο­σκο­πεί εις την πα­ρα­ποί­η­σιν της πραγ­μα­τι­κό­τη­τος ως προς την γνη­σι­ό­τη­τά της μαρ­τυ­ρί­ας της Εκ­κλη­σί­ας μας και τον τραυ­μα­τι­σμόν του σώ­μα­τος Αυτής. Aλ­λ' υμείς, υ­πα­κού­ο­ντες εις την του Απο­στό­λου των Ε­θνών Παύ­λου φω­νήν, ας α­ντι­πα­ρέλ­θω­μέν τα ψεύ­δη και ας κλεί­σω­μεν τα ώ­τα εις τας συ­κο­φα­ντί­ας τας οποί­ας εν­σπεί­ρει ο αρ­χέ­κα­κος πα­τήρ του ψεύ­δους μέ­σω των δυ­στύ­χων θυ­μά­των του.

Με­τά δι­α­πύ­ρων ευχών

Ο Μητροπολίτης

† Ο Αμερικής ΠΑΥΛΟΣ