ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ-ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

[Silver]

======================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

Β΄ Κόσμος, Οικείοι.

2) Επιστολή.
Θελκτικός κατ’ όψιν εστιν ο κόσμος. Ημείς όμως, δια να τον εμπαίξωμεν, πρέπει να γίνωμεν μωροί, ίνα σοφοί γενώμεθα κατά Θεόν. «Η αγάπη του κόσμου, κατά τον Παύλον, έχθρα εις τον Θεόν εστι και ο αγαπών τον κόσμον γεγύμνωται της του Θεού αγάπης». Ημείς εκλήθημεν δια την κατάκτησιν του Ουρανού. Πρόκειται δια μίαν αιώνιον κληρονομίαν, κληρονομίαν ολοκλήρου του Θεού, «πάντα γαρ απέδωκας ημίν». Ω, βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! Τι γαρ εδώκαμεν εις τον Θεόν, ίνα χαρίση εις ημάς την απέραντον Αυτού βασιλείαν; Τας κακίας μας; Τας ασεβείας μας και γενικώς τα άπειρα εις μέτρον και ενοχήν σφάλματά μας; Ομολογούμεν την χάριν, ου κρύπτομεν το έλεος. Ας αγωνισθώμεν, βραβεία αιώνια απόκεινται εις τους αγωνιστάς, τρέχε οπίσω καθαρότητος βίου. Σπεύδε μακρύναι τον κόσμον εκ της διανοίας σου και πλησίασε την καρδίαν σου εις τον άνω κόσμον, όπου βασιλεύει η αιώνιος χαρά, η ειρήνη, η μακαριότης.

======================================================================================================================================

[Silver]

==========================================================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

Β΄ Κόσμος, Οικείοι.

3 ) Επιστολή.

Θα μεταχειρισθή ο σατανάς ποικίλας παγίδας, όπως σας παραλύση, δια να εξασθενήσετε και να χάσετε το ηθικόν σας, πλην όμως και εσείς εννοήσατε την πονηράν τέχνην και λάβετε μέτρα αντιστάσεως. Το ότι δοκιμάζεσθε, τούτο είναι από τον Θεόν, διότι σας προγυμνάζει δια την μάχην, σας ψήνει, σας παιδαγωγεί. Όπως οι στρατιώται που γυμνάζονται εις τους κόπους της ασκήσεως εις τα γυμνάσια, εκεί πρώτα κάμνουν την θεωρίαν της μάχης και κατόπιν, όταν σαλπίση ή σάλπιγγα του πραγματικού πολέμου, γυμνασμένοι όντες ορμούν εις την μάχην με την εσωτερικήν συναίσθησιν, ότι γνωρίζουν πώς να πολεμήσουν, και είναι έτοιμοι να θυσιασθούν δια τον σκοπόν και την ιδεολογίαν των. Κατά παρόμοιον τρόπον και υμείς τώρα. Αφού εκλήθητε να γίνετε στρατιώται του Ιησού και να πολεμήσετε τον εχθρόν Του, ο Χριστός, σας γυμνάζει προς διαπίστωσιν της προς Αυτόν αγάπης σας, «τις εστι ο αγαπών με, ει μη ο τηρών τας εντολάς μου;». Θαρσείτε, τέκνα μου, μείνατε πιστοί και αφοσιωμένοι εις Εκείνον, που σας ηγάπησε με τελείαν αγάπην. Οι αξιωματικοί, προτού να αρχίση η μάχη, τους στρατιώτας τους εμψυχώνουν με διάφορα στρατιωτικά και ηρωϊκά εμβατήρια και με διαφόρους διηγήσεις πράξεων ηρωϊκών και τους εξάπτουν το αίσθημα της αυτοθυσίας, αύτη η εργασία τους δίδει πολλήν δύναμιν και ανδρείαν εις την διεξαγομένην μάχην. Ούτω και ημείς, όπως έκαμαν και οι άγιοι, να μελετώμεν τους αγώνας των μαρτύρων, πως αυτοί ηγωνίσθησαν, καθώς και των οσίων πατέρων, πως ασκήτευσαν, πως εγκατέλειψαν τον κόσμον και τους πάντας και πως ουδέν τους ημπόδισεν εις το να ακολουθήσουν τον δρόμον, που οδηγεί εις τον Ιησούν. Αύτη η μελέτη θα σας τονώση πολύ την καλήν σας θέλησιν και προαίρεσιν, διότι πολλοί μη γνωρίζοντας τας κεκρυμμένας παγίδας εκάμφθησαν και εξέπεσον αι ψυχαί των από την ελπίδα της αιωνίου ζωής. Μελετάτε την αγάπην του Ιησού μας, η αγάπη του Ιησού θα εξουδετερώση κάθε άλλην φυσικήν αγάπην, και όσον περισσότερον αφήσωμεν, τόσον περισσοτέραν αγάπην θα απολαύσωμεν του Θεού. Άνω πρόσχωμεν, όπου ο Ιησούς κάθεται εκ δεξιών του Θεού, άνω ας βλέπουσιν οι οφθαλμοί μας, διότι άνω εισί τα αιώνια και ατελεύτητα. Μη κάτω, διότι τα πάντα γη και σποδός. Σκεφθήτε την ουράνιον πολυτέλειαν, εκεί η άπειρος σοφία του Θεού, εκεί τα κάλλη τα ακατανόητα, εκεί αι αγγελικαί μελωδίαι, εκεί ο πλούτος της θείας αγάπης. Εκεί η ανώδυνος ζωή, εκεί θα έχουν αφαιρεθή τα δάκρυα και οι στεναγμοί, εκεί μόνον χαρά, αγάπη, ειρήνη, πάσχα αιώνιον, εορτή που δεν θα έχη τέλος. Ω, βάθος πλούτου και γνώσεως Θεού! « Α οφθαλμός ουκ είδε, και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν» ( Α΄ Κορινθ.2,9 ). Προσέχετε την ευχήν, επιμείνατε προσευχόμενοι. Η προσευχή όλα θα τα τακτοποιήση. Μη κάμπτεσθε καθόλου. Μείνατε στερεοί εις τον άγιον σκοπόν. Μείνατε κοντά εις τον Ιησούν δια να ζήσετε την πνευματικήν ευτυχίαν. Ουδεμία ευτυχία υπάρχει εκτός μιας και αυτή εν τω Χριστώ. Αι νομιζόμεναι ευτυχίαι εκτός Χριστού, λέγονται καταχρηστικώς, εφ’ όσον αποκτώνται με ένοχα μέσα και διότι τελειώνουν εντός ολίγου και οδηγούν τον άνθρωπον εις την αιώνιον δυστυχίαν. Αγωνίζεσθε, τέκνα μου, οι άγγελοι πλέκουν στεφάνια με λουλούδια του παραδείσου. Ο Χριστός μας τα λογίζεται εις μαρτύριον. Τι ωραιότερον να μαρτυρή κανείς δια τον Χριστόν!

==========================================================================================================================================================================

[Silver]

==========================================================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

Β΄ Κόσμος, Οικείοι.

4 ) Επιστολή.

Έλαβον το γράμμα σου παιδί μου και όλοι εχαρήκαμε δια τον στερεόν σου πόθον, δια το ωραίον ιδεώδες του μοναχισμού. «Εξελεξάμην παραρριπτείσθαι μάλλον εν τω οίκω του Θεού μου ή οικείν με εν σκηνώμασιν αμαρτωλών» ( Ψαλμ. 83,11 ). Καμμία αγάπη μη σε χωρίση από την αγάπην του Χριστού. Τα πάντα να θεωρής σκύβαλα, ίνα Χριστόν κερδίσης. Ουκ άξια τα παθήματα της παρούσης ζωής προς την μέλλουσαν δόξαν, που θα δοθή εις τους αγωνιστάς. Καιρός αγώνων, θλίψεων, κόπων δια τον Θεόν ο νυν, ο δε μέλλων, καιρός στεφάνων δόξης αιωνίου, βραβείων, επαίνων και συναυλίας μετά των αγίων αγγέλων πλησίον του υπερτάτου θρόνου του Θεού. Η νεότης διέρχεται αθόρυβα. Τα χρόνια κυλούν ήσυχα, ανεπαίσθητα, όπως το νεράκι του ρυακιού. Οι ώρες ωσάν τον καπνόν, που παίρνει ο άνεμος. Ούτω φεύγει και χάνεται η παρούσα ζωή και οι μεν αγωνισταί του Θεού, πορεύονται προς αιώνια βραβεία δόξης, οι δε ράθυμοι και φιλόκοσμοι, προς μίαν αιώνιον καταδίκην μετά των δαιμόνων. Τα θέλγητρα του κόσμου και αι ηδοναί αυτού εις αυτούς που τας απολαμβάνουν, αν δεν μετανοήσουν, θα μεταβληθούν εις αιώνιον θλίψιν και πόνον. Ενώ αντιθέτως, εις τους ανθρώπους του Θεού, το ολίγον της στερήσεως, θα αντιμετρηθή με μίαν αιώνιον ευτυχίαν και μακαριότητα του Θεού. Ταύτην την μακαριότητα είδεν ο ουρανοβάμων Παύλος και ανεφώνησεν έκπληκτος: « Α οφθαλμός ουκ είδεν και ούς ουκ ήκουσεν και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν» ( Α΄ Κορ.2,9 ). Μη σε εμποδίση το των οικείων φίλτρον. Σκέψου ότι μόνος σου θα είσαι εις την ώραν του θανάτου και τότε χρήζεις να έχης τον Θεόν βοηθόν. Και αν τώρα Τον αγαπήσης περισσότερον εκείνων,
θα έχεις Τούτον. Εάν όμως υποχωρήσης, τότε μόνος θα θερίσης της σκληράς μεταμελείας την επικαρπίαν. Λοιπόν δια την αγάπην του Χριστού μας, ανάλαβε την απόφασιν και ξεκίνα.

==========================================================================================================================================================================

[Silver]

===========================================================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

Β΄ Κόσμος, Οικείοι.

5 ) Επιστολή.

Τεκνίον μου ευλογημένον, ο κραταιός εν πολέμοις Κύριος ας κραταιώση την καρδίαν σου εις το ποιήσαι το ευάρεστον ενώπιον αυτού. Μη πτοείσθω, μηδέ δειλιάτω η καρδία σου θέλουσα να ποιήσης το θέλημα του Θεού το σωτήριον. Ενθαρρύνων ο Δεσπότης Χριστός τους εις αυτόν πιστεύοντας και οπαδούς Του, έλεγε: «Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον, αν γίνη κάτοχος όλων των αγαθών του κόσμου και δια τούτων ζημιωθή την αθάνατον αυτού ψυχήν;» Ο κόσμος με τα ιδικά του θέλγητρα είναι εφήμερος, ενώ η νοερά ουσία του ανθρώπου, η ψυχή, είναι αθάνατος προωρισμένη να ζήση αιωνίως εν τω Θεώ.
Παρέρχονται αι ηδοναί μαζί με αυτούς που τας απολαμβάνουν. Σκιά γαρ τα ανθρώπινα. Όλα ρέουν και διαλύονται, όντως όναρ και ενύπνιον τα ανθρώπινα, ο ένας κατόπιν του άλλου καταλαμβάνουν τον ψυχρόν τάφον. Εκεί κάτω θαμμένοι διαλαλούν σιωπηλώς ότι τα ανθρώπινα όλα είναι όντως ματαιότης και πλάνη. « Μάτην ταράττεται πας γηγενής. Ότε τον κόσμον κερδίσωμεν, τότε τον τάφον οικήσωμεν, ομού βασιλείς και πτωχοί».
Ταύτα μελέτα, παιδί μου, και δη το κριτήριον του Θεού, που μέλλομεν να παρασταθώμεν και που θα φανερωθούν τα δια λόγου, διανοίας και πράξεως έργα μας. Στιγμή φοβερά! Τότε συνήγοροι αδρανούν, μόνον τα έργα τα καλά εισι φωναί συνηγόρων τρανώτεραι σαλπίγγων. Ω, τι ευτυχία, τι επιτυχία! Τι δόξα στον Χριστόν μας, που εις τον όγδοον αιώνα δεν εκλείπουν οι ομολογηταί Του και εκείνοι που αρνούνται τον σατανά και τας πομπάς του και δέχονται ολόθερμα να καταταγούν εις την βασιλικήν φρουράν και να υπερασπίσουν τα ιερά και όσια του Θεού! Καιρός αγώνων, τεκνίον μου, υπόθεσις στεφάνων, μη στερηθής της ευκαιρίας, ομολόγησε καταταγήν εις τους αγωνιστάς υπέρ Θεού: «Δεν θέλω να ζήσω την κοσμικήν ζωήν, την γεμάτην από παγίδας, αμαρτίας, εμπάθειαν, ασωτείαν. Επιθυμώ αγνότητα, αγιασμόν, απάθειαν, ελπίδα αιωνίου ζωής δια παρθενικού και μοναστικού βίου, ποθώ να αγνίσω την μολυσμένην τοις πάθεσι ψυχή μου δια δακρύων, δι’ υπακοής, δια μετανοίας. Ξένα πάντα ταύτα τα θεάρεστα τοις κοσμικοίς. Νοσταλγώ τον έρωτα της του Χριστού αγάπης, ποθώ θείαν παρηγορίαν εις την ζωήν μου, δεν την θέλω με παρηγορίας γήϊνων παρακλήσεων, διότι καταλήγουν εις δυστυχίαν και πόνον». Ταύτα μελέτα, εν τούτοις έσο και ο Θεός έστω μετά σου ενισχύων σε εις την ένδοξον μάχην, που θα την παρακολουθούν ο Χριστός, η Παναγία, οι άγιοι άγγελοι και οι όσιοι, οι εν ασκήσει λάμψαντες και αοράτως θα σου δίδουν φώτισιν, δύναμιν, θάρρος, ανδρείαν και ελπίζω εις την ακαταμάχητον δύναμιν του Θεού, ότι θα σου δώση την Νίκην, ίνα και επί σοι δοξασθή το Πανάγιόν Του όνομα.

==========================================================================================================================================================================

[Silver]

===========================================================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

Β΄ Κόσμος, Οικείοι.

6 ) Επιστολή.

Προς πνευματικήν κόρην

Τα πάντα στέκονται εις την θέλησίν σου, να παρακαλής πολύ θερμώς την Παναγίαν μας να σε θερμάνη εις τον άγιον πόθον, να αποφασίσης με αυταπάρνησιν να αρνηθής τον μάταιον κόσμον, το όνειρον αυτό που λέγεται ζωή, και να ακολουθήσης τον Νυμφίον Χριστόν, που θα σου χαρίση τον εαυτόν Του και την γλυκυτάτην Του αγάπην και θα σε αξιώση να γίνης κληρονόμος της βασιλείας Του. Να παρακαλής να σου χαρίση την αγίαν απόφασιν και όταν σου την δώση, κάνε τον Σταυρόν σου και ακολούθα την σωτήριον φωνήν του Ιησού, όπου λέγει: « Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Εις την φοβεράν ώραν του θανάτου, κανείς δεν μας βοηθεί, ει μη μόνον τα έργα τα καλά, που εκάμναμε δια τον Θεόν και την ψυχήν μας. Και επειδή η μοναχική ζωή είναι γενικά έργα του Θεού και ωφελιμώτατα δια να σωθή η ψυχή μας, διατί να μη θυσιάσωμεν τα πάντα και να ζήσωμεν μίαν τέτοιαν ζωήν, που θα μας κάνη πλουσίους εις την βασιλείαν του Θεού; « Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδίση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;». Η ζωή του ανθρώπου κρέμαται εις μίαν κλωστήν, εις κάθε μας βήμα κρίνεται η ζωή μας, πόσοι και πόσοι εξύπνησαν και δεν ενύκτωσαν; Πόσοι έπεσαν να κοιμηθούν και δεν εξύπνησαν; Πράγματι η ζωή του ανθρώπου είναι ένα όνειρον. Εις το όνειρον βλέπει κανείς ανύπαρκτα πράγματα, ενίοτε ότι εστέφθη βασιλεύς και όταν ξυπνά, βλέπει ότι είναι εις την αλήθειαν ένας πτωχός άνθρωπος. Εις την ζωήν αυτήν που ζώμεν, κοπιάζει ο άνθρωπος να πλουτίση, να σπουδάση, να καλοπεράση, να γίνη μεγάλος, αλλά δυστυχώς έρχεται ο θάνατος και τα ματαιώνει όλα, και εκείνα που εκοπίασεν εις όλην του την ζωήν, τα παίρνουν άλλοι και αυτός φεύγει από την ζωήν με ένοχον συνείδησιν και λερωμένην ψυχήν. Ποίος είναι ο σοφός που θα καταλάβη ταύτα και θα τα αρνηθή και θα ακολουθήση τον Νυμφίον Χριστόν, που όλα τα έργα, τα οποία θα κάνη, θα του ανταποδώση εις την βασιλείαν Του απείρως περισσότερα! Πάντοτε, κόρη μου, να ενθυμήσαι τον θάνατον, την κρίσιν του Θεού, που χωρίς άλλο θα τον υποστώμεν, να τα ενθυμήσαι, δια να έχης περισσότερον φόβον Θεού και να κλαις τας αμαρτίας σου, διότι τα δάκρυα παρηγορούν την ψυχήν του κλαίοντος.

==========================================================================================================================================================================

[Silver]

===========================================================================================================================================================================
H ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

10 Aπριλίου 1826

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω γω στο χέρι;
Οπού συ μου ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρινός το ξέρει

Η Ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου αποτελεί ίσως την κορυφαία και την πιο συγκινητική στιγμή του Αγώνα της Εθνικής μας παλιγγενεσίας. Η έξοδος ήταν η κατάληξη ενός άνισου με όρους αριθμητικής σύγκρισης, αγώνα μεταξύ αναρίθμητων Τούρκων και λιγοστών Ελλήνων και φιλελλήνων υπερασπιστών της ιερής πόλης του Μεσολογγίου.

Η θυσία του Μεσολογγίου που επί 12 ολόκληρους μήνες αντιστάθηκε ηρωικά, προώθησε το ελληνικό ζήτημα, όσο καμιά άλλη ελληνική νίκη: πλημμύρισε τους άλλους Έλληνες και τους Ευρωπαίους με αισθήματα θαυμασμού για τους άνδρες της φρουράς και τον ηρωικό πληθυσμό του Μεσολογγίου. Πραγματικά σπάνια συναντά κανείς στις σελίδες της ιστορίας παραδείγματα παρόμοιας υπεράνθρωπης ψυχικής αντοχής οι φλόγες του Μεσολογγίου και η συνειδητή θυσία των αγωνιστών θέρμαναν τις καρδιές των πολιτισμένων λαών και τους ξεσήκωσαν σε μία αληθινή σταυροφορία για την απελευθέρωση ψυχικής αντοχής.

Οι φλόγες του Μεσολογγίου και η συνειδητή θυσία των αγωνιστών θέρμαναν τις καρδιές των πολιτισμένων και τους ξεσήκωσαν σε μια αληθινή σταυροφορία για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους.
Ο εθνικός μας ποιητής ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ , εμπνεύστηκε το κορυφαίο έργο της ποίησης του, τους «Ελευθέρους Πολιορκημένους», από τον αγώνα των εγκλωβισμένων στο Μεσολόγγι και την ηρωική τους έξοδο, παρουσιάζοντας τους αγωνιστές να φτάνουν στο επίπεδο της αγιοποίησης μέσα από το διαρκή αγώνα για την ελευθερία και τη διατήρηση της αξιοπρέπειάς τους. Πολύ χαρακτηριστικά αφήνει να διαφανεί ένα ανυπέρβλητο εθνικό και ανθρωπιστικό μήνυμα από τη θυσία των μαρτύρων της Εξόδου: η προσήλωση στο χρέος της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας είναι αυτή που καταξιώνει τον άνθρωπο ως ανώτερη ύπαρξη επιβεβαιώνοντας το ηθικό του βάθος και τη δυνατότητα για την προσέγγιση της αυτοσυνειδησίας.

Σήμερα που οι λέξεις ΕΘΝΟΣ και ΠΑΤΡΙΔΑ τείνουν να μπούν στο περιθώριο καθώς το παγκόσμιο αρχίζει να υπερκαλύπτει το εθνικό, ως Έλληνες οφείλουμε να σκεπτόμαστε το εθνικό και ιστορικό μας χρέος απέναντι στους προγόνους μας, έχοντας ως οδηγό ζωής στην ψυχή μας τους μάρτυρες της Εξόδου του Μεσολογγίου.

Η σημερινή επέτειος όπως και κάθε επέτειος, πρέπει να είναι αφορμή για να βγάλουμε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον της εθνικής μας ιστορίας. Πρέπει να αναζητήσουμε, πόσο μέλλον έχει το παρελθόν μας και πόσο σημαντικό είναι για μας, σήμερα να το αναδείξουμε και να το προστατεύσουμε, όχι ως μουσειακό είδος αλλά ως ζώσα πραγματικότητα, ως πρότυπο προς μίμηση.

Όλες οι μορφές αυτοεπιβεβαίωσης συνδέονται με μία έντονη ανάγκη συνέχειας. Είναι η αναγκαιότητα να ενταχθεί σε μια συνέχεια η οποία βυθίζει τις ρίζες της σ’ένα απόμακρο παρελθόν και μπορεί έτσι καλύτερα να εγγυηθεί πώς έχει και μέλλον. Μέλλον έχει μόνο όποιος κατορθώνει να είναι ελεύθερος μέσα σε ένα κόσμο που επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου.
Ίσως όλα αυτά να ακούγονται κοινότυπα και να θεωρούνται αυτονόητα. Σε καιρό όμως ειρήνης και ελευθερίας η υπόμνηση των αυτονοήτων εξασφαλίζει το υπέρτατο αυτονόητο αγαθό, την ίδια τη ζωή και τις αξίες της.

Έχοντας κατά νου , το εθνικό και ανθρωπιστικό μήνυμα της Εξόδου, ας το κάνει ο καθένας μας οδηγό για την καθημερινή του ζωή. Η ηθική και εθνική ελευθερία είναι τα προαπαιτούμενα της αξιοπρέπειας που δυστυχώς τόσο λείπει από τις συμπεριφορές της εποχής μας.

===========================================================================================================================================================================

[Silver]

======================================================================================================================================

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ.

Την διδασκαλίαν αυτήν την βρήκα στον Άγιο Γρηγόριον τον Παλαμά,
που μας λέγει:

«Ποια είναι λοιπόν τώρα η εντολή του Θεού, που
αφορά σ᾽ εμάς; Είναι η μετάνοια. Και ανακεφαλαίωσις της μετανοί-
ας είναι να μη ξαναγγίξουμε στο εξής τα απαγορευμένα… Γιατί η βα-
σιλεία των ουρανών —ω ανέκφραστη μεγάλη δωρεά!— είναι μέσα
μας (Λουκ. ΙΖ/ 21). Σε Αυτόν οφείλουμε να προσκολλώμεθα πάν-
τοτε με τα έργα της μετανοίας, αγαπώντας με όλη την δύναμή μας
Αυτόν, που τόσον μας αγάπησε».

Ιδού η μετάνοια για όλους μας…

=====================================================