ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ-ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

[Silver]

=========================================================================================================================================================
Σταχυολογήματα « Περί Υπακοής»

γ΄. Ο Χριστός είπεν εις τους μαθητάς : « Ο ακούων υμών, εμού ακούει και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί, ο δε εμέ αθετών αθετεί τον αποστείλαντά με» ( Λουκ. 10,16 ).
Διάδοχοι λοιπόν των Αποστόλων έρχονται οι ιεράρχαι, οι ιερείς, οι ηγούμενοι και οι Γέροντες μικρών συνοδειών, και όσοι υπακούουν εις τους διαδόχους των Αποστόλων, υπακούουν εις Αυτόν τον ίδιον τον Χριστόν μας και όσοι παρακούουν, τον Χριστόν αθετούν.
Δια τούτο εφ’ όσον θέλομεν να τεθώμεν υπό την υπακοήν του Χριστού, οφείλομεν να εκτελώμεν υπακοήν. Όχι εις όσα μας αναπαύουν να υπακούωμεν και εις όσα δεν θέλομεν, να παρακούωμεν, διότι ο Χριστός εζήτησεν εις την Γεθσημανή, να γίνη διαφορετικά η σωτηρία των ανθρώπων από τον Ουράνιον Πατέρα, αλλά επειδή ο Ουράνιος Πατήρ έκρινε τον Σταυρόν, απήντησε ο Χριστός τότε: «Όχι το ιδικόν μου, αλλά το ιδικόν Σου θέλημα να γίνη, Πάτερ μου» και «εγένετο υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού».

==========================================================================================================================================================

[Silver]

==========================================================================================================================================================

Σταχυολογήματα « Περί Υπακοής»

δ΄. Η Θεολογία είναι απόρροια της προσευχής και αυτή της τελείας υπακοής. Χωρίς υπακοήν ο Μοναχός ό,τι και να έχη ως προσόν ή χάρισμα, σύντομα θα το χάση. Ο υποτακτικός πολύκαρπος και κατάκαρπος από όλα τα χαρίσματα του Παρακλήτου πλουτεί νυν και εις τους αιώνας.

ε΄. Η χάρις του Θεού δια να μας επισκεφθή, θέλει να διατεθώμεν με απόλυτον υπακοήν εις ό,τι διδασκόμεθα. Να μη βάζωμεν το θέλημά μας εις το θέλημα του Γέροντος, διότι τούτο λέγεται πνευματική μοιχεία. Την υπακοήν πρέπει να την εργαζώμεθα με πολλήν ειλικρίνεια, διαφορετικά δεν θα σημειώσωμεν καμμίαν πρόοδον εις την μοναχικήν πορείαν μας. Η ταπείνωσις είναι εκείνη η αρετή, που βοηθεί θαυμάσια εις την τελείαν εφαρμογήν της χριστομιμήτου υπακοής. Αντιθέτως ο εγωϊσμός και η υπερηφάνεια αντιστρατεύονται εις την απόκτησίν της.

στ΄. Ο υποτακτικός οφείλει να θυσιάζεται, να υπεραγαπά τον Γέροντα διότι η μετ’ αυτού ένωσις, δυναμώνει την ψυχήν του εις τον αγώνα του. Όστις αγαπά και υπακούει εις τον Γέροντά του, η ευχή του Γέροντος δεν τον αφήνει χωρίς καρπόν πνευματικόν, οπωσδήποτε θα σωθή και θα ανεβή εις τον υπερλαμπρον θρόνον του Θεού. Όστις τον πικραίνει, αργότερα θα κλαίη επί ερειπίων ψυχικών.

=========================================================================================================================================================

[Silver]

=========================================================================================================================================================
Σταχυολογήματα « Περί Υπακοής»

ζ΄. Είναι πάρα πολύ φοβερόν, τρομερόν λιαν να πιέσης και να εξαναγκάσης τον Γέροντά σου να κάμνη κάτι τι που η ψυχή του δεν το θέλει, αλλά το θέλεις εσύ. Είναι φοβερόν. Μόνον όποιος έχει προσωπικήν εμπειρίαν γνωρίζει αυτά. Ο πνευματικός σου Πατέρας και Γέροντάς σου αξίζει πιο πολύ από όλους τους ανθρώπους της γης, από όλον το σύμπαν!
Ο Διάβολος μόνον γνωρίζει πιο καλά απ’ όλους τι σημαίνει Γέροντας και υπακοή τελεία σ’ αυτόν.

η΄. Ποτέ σου να μην εξετάζης τι κάμνει ο Γέροντάς σου ή γιατί το κάμνει αυτό ή το άλλο. Μη τον κρίνης, διότι γίνεσαι αντίχριστος! Ποτέ εις την ζωήν σου μην ανεχθής να σου κατηγορήσουν άλλοι τον Γέροντά σου, αλλά να αντιδράς αμέσως, να τον σκεπάζης, να τον υπερασπίζεσαι.
Το «στραβόν» του Γέροντος, ίσιον το κάνει ο Χριστός μας, χάριν της αδιακρίτου και αδόλου υπακοής.

=========================================================================================================================================================

[Silver]

==========================================================================================================================================================
Σταχυολογήματα « Περί Υπακοής»

θ΄. Μέγιστον κατόρθωμα του σατανά να δυνηθή να πείση τον υποτακτικόν να κρύψη λογισμούς, να πράττη ο,τιδήποτε χωρίς την άδειαν και την ευλογίαν του Γέροντος και να μην εξομολογήται καθαρά τα πάντα εις τον πνευματικόν του πατέρα. Ένας τέτοιος υποτακτικός ουδέποτε θα βάλη καλήν αρχήν και ουδέποτε θα σημειώση προκοπήν χάριτος Θεού, αλλά έτσι θα σύρεται εδώ και εκεί, έως ότου έλθη το ταλαίπωρον τέλος της ζωής του.

ι΄. Τότε έχει αξίαν η υπακοή, όταν κόβεται το θέλημα με πόνον και κόπον, διότι αι συνήθειαι εις τα πάθη παρομοιάζονται ωσάν τας ρίζας, όπου έχουν αγκάθια και όποιος θελήση να ξερριζώση τας τοιαύτας ρίζας, φυσικά θα πονέση, θα αγκιλωθή και θα τρέξουν τα χέρια του αίμα, τοιουτοτρόπως και εις την εκρίζωσιν των κακών συνηθειών χάριν υπακοής προς τον πνευματικόν πατέρα.

ια΄. Μη λυπήσης τον Γέροντάς σου ή αδελφόν σου Μοναχόν, διότι αμέσως σταματά η ειρήνη της ψυχής σου, παύει η ευχή του Ιησού, γεμίζεις λογισμούς. Η ίασις είναι: εξομολόγησις, δάκρυα καυτά και ειλικρινής συγχώρησις μαζί του.
Προσοχή. Αν έχης κάτι τι ( κακόν ) με τον Γέροντά σου, πρόσεχε, διότι ο διάβολοςθα σε συντρίψη, θα σε πλανέση εύκολα. Τακτοποίησε τους λογισμούς σου, ώστε να μη σε ενοχλή τίποτε μαζί του.

=========================================================================================================================================================

[Silver]

==========================================================================================================================================================
Σταχυολογήματα « Περί Υπακοής»

ιβ΄. Ό,τι κάνει ο υποτακτικός χωρίς ευλογίαν του Γέροντος είναι—φευ—κατηραμένον, το παίρνει ο διάβολος. Μόνον λοιπόν η Υπακοή, μας σώζει εμάς τους Μοναχούς.

ιγ΄. Ο υπακούων καρποφορεί την πραότητα, διότι ο Γέροντας θα του κόψη το θέλημα, θα τον επιπλήξη, θα του κάνη παρατήρησιν και όταν ο υποτακτικός κάμνη υπακοήν, τότε αποκτά την πολύτιμον πραότητα. Με ένα λόγον, ο καλός υποτακτικός αποκτά όλας τας αρετάς, όταν κάμνη αδιάκριτον υπακοήν. Εάν όμως αντιλέγη, φιλονεική, παρακούη, υπερηφανεύεται, τότε ζημιώνει την ψυχήν του πάρα πολύ, διότι λυπεί τον Θεόν, όπου Εκείνος εταπεινώθη, και αυτός, άνθρωπος γήϊνος και ελεεινός, υπερηφανεύεται.

ιδ΄. Ο υποτακτικός ο τέλειος δεν περνάει τελώνια! Δεν φοβείται τον θάνατον, ούτε τους δαίμονες ούτε και τον Θεόν, διότι λατρεύει Αυτόν πύρινα. Ο υποτακτικός ο γνήσιος μόνον την παρακοή φοβείται εις τον Γέροντά του, ο οποίος επέχει θέσιν ορατού Χριστού εις αυτόν. Η παρακοή εις τον Γέροντα τον εξορίζει αμέσως από τον παράδεισον της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που καταγλυκαίνει υπερβολικά την ταπεινή ψυχούλα, του ισαγγέλου υποτακτικού. Ο τέλειος υποτακτικός είναι πανομοιότυπος του Θεανθρώπου Χριστού μας.

==========================================================================================================================================================

[Silver]

=========================================================================================================================================================
Σταχυολογήματα « Περί Υπακοής»

ιε΄. Ο υποτακτικός, όταν υπακούη δια τον Χριστόν εις τον εαυτού Γέροντα, ευρίσκεται εκπληρών όλας τας εντολάς του Χριστού. Μία τελεία υπακοή χωρίς γογγυσμού και διαλογισμών, έχει την δυνατότητα να αντιμετρηθή με τον ποικίλον αγώνα της εφαρμογής όλων των Δεσποτικών εντολών.
Ο υπακούων δι’ αγάπην Θεού αγαπάται υπό του Θεού και όλη η Αγία Τριάς κατοικεί μέσα εις αυτόν τον καλόν υποτακτικόν. Τι μεγαλείον κρύβει αύτη η τρισευλογημένη υπακοή! Καταξιώνει τον ταπεινόν υποτακτικόν, τον άσημον, τον μικρόν, τον αφανή να γίνη κατοικητήριον της Αγίας Τριάδος. Τον καθιστά εκπληρωτήν όλων των εντολών του Χριστού και τον εισάγει εις τον παράδεισον, δια να περιφέρεται εν μέσω των αγίων με διπλούν στέφανον και με θεϊκόν περιδέραιον περί τον τράχηλον αυτού.

ιστ΄. Τι θαυμασίαν ελευθερίαν χαρίζει η τελεία εκκοπή του ιδίου θελήματος! Πόσον ξεκουράζεται ψυχικά ο αγωνιζόμενος αθλητής υποτακτικός, που δεν έχει ιδικόν του θέλημα, αλλά μόνον του Γέροντός του! Αυτός ο μακάριος διάγει μίαν ζωήν πνευματικώς άνετον, γεμάτην χαράν και ελπίδα. Ζη ειρηνικώτατα, θαυμάσια, με την πληροφορίαν, ότι εφ’ όσον αναπαύει τον Γέροντά του, θα αναπαύση και τον εαυτόν του δι’ ευχών εκείνου εις τον Παράδεισον.
Μακάριος και τρισμακάριος ο υποτακτικός εκείνος, ο οποίος έκοψε κατά πάντα το φθοροποιόν θέλημά του και εξομολογείται τα πάντα εις τον πνευματικόν του πατέρα. Ο τοιούτος γενόμενος υγιέστατος πνευματικώς απ’ εντεύθεν, θα λάμψη εν μέσω των αγγέλων, ως άγγελος Θεού, ενώπιον του φοβερού θρόνου του Θεού.

=========================================================================================================================================================

[Silver]

==========================================================================================================================================================
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ΄

Περί Μνήμης Θανάτου
Κολάσεως και Κρίσεως

Όσον περνά η ηλικία μου, τόσον και αισθάνομαι των επιγείων το άστατον, το μάταιον. Αχ, τι μάτην ταραττόμεθα; Βραχύς ο βίος μας, κόνις, τέφρα, όνειρον και εις ολίγον καιρόν αχρειούμεθα. Σήμερον έχεις υγείαν και αύριον την χάνεις. Σήμερον γελά το πρόσωπον και εις ολίγον σκυθρωπάζεις. Τα μάτια από την πολλήν χαράν και αγάπην κλαίουν και εντός ολίγου κλαίουν από τον πόνον και την θλίψιν. Σήμερον ευσταθεί το οικονομικόν, αύριο δυστυχία. Σήμερον ειδήσεις ευχάριστοι και εντός ολίγου δυσάρεστοι τας αντικαθιστούν.
Μάτην ταραττόμεθα, ο βίος σκιά και ενύπνιον. Που είναι οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, οι παππούδες μας; Όλους ο τάφος τους εδέχθη, όλους η φθορά και οι σκώληκες τους αχρείωσαν. Ο τάφος και η φθορά αναμένει και ημάς! Ο Χριστός, μας έδωσε την εξουσίαν τέκνα Θεού να γίνωμεν, αρματώσας ημάς με τόσα θεϊκά όπλα, δια να πολεμήσωμεν τον άσπονδον εχθρόν μας, και ημείς, εγώ πρώτος, αμελήσαντες την οπλοφορίαν εγίναμεν αιχμάλωτοι εις τον εχθρόν μας και πλησιάζοντες τον θάνατον τρέμομεν και αγωνιούμεν και προσπαθούμεν με κάθε μέσον να παρατείνωμεν την ζωήν, διότι δειλιάζει η ψυχή να βγη. Διατί δειλιάζει; Διότι δεν θαρρεί ως τέκνον του Θεού; Μα μήπως πηγαίνει εις βασιλέα ξένον; Μα ο βασιλεύς είναι ο πλάστης της, ο σωτήρας της, που έχυσε το Αίμα Του, δια να την εξαγοράση από τον εχθρόν της. Διατί δειλιάζει και δεν θαρρεί; Φυσικώς είναι ψυχρόν ο θάνατος, «περίλυπός εστιν η ψυχή μου έως θανάτου» (Ματθ. 26,38), έλεγεν ο Ιησούς μας, ναι, φυσικώς. Δυστυχώς όμως το πλείστον της δειλίας είναι του συνειδότος. Δεν πληροφορεί η συνείδησις την ψυχήν ότι επολιτεύθη καθώς ήρμοζεν, δεν ετακτοποίησεν, δεν έπλυνεν το ένδυμα του γάμου και εντρέπεται να παρουσιασθή εις τον βασιλέα, στοχαζομένη τι άρα έσται. Ναι ή ου; Θα σωθώ ή όχι; Αν όμως η ψυχή φεύγη ανεξομολόγητη χωρίς τελείως να μετανοήση, ουαί τότε. Αύτη είναι η ημέρα η πονηρά, που αινίττεται ο προφήτης Δαυϊδ, και ας ευχώμεθα να μας λυτρώση ο άγιος Θεός, δίνοντάς μας μετάνοιαν ολόκληρον, έργα άξια μετανοίας, έργα ελέους και αγάπης, πνεύμα μετανοίας μετά αληθούς ταπεινώσεως, όπως τον δίκαιον κριτήν ίλεων ημίν απεργασώμεθα, ίνα, όταν έλθη η ώρα του θανάτου η φοβερά, θαρρήση η ψυχή εις το έλεος του Θεού και είπη: «Ελπίζω εις τον Θεόν, ότι θα κάνη έλεος μετά της ταπεινώσεώς μου». Αμήν . Γένοιτο.

=========================================================================================================================================================