Στο Χριστιανισμό η γυναίκα δεν είναι υποδεέστερη του άνδρα, καθώς η Εκκλησία είναι ο πρώτος οργανισμός που καθολικά καθιέρωσε την ισότητα των δύο φύλων. Μα ακόμη εξακολουθούν να υπάρχουν απορίες χριστιανών πάνω σε κάποια σχετικά ζητήματα. Και όπως πάντα, υπάρχουν παρερμηνείες και συκοφαντίες ακόμη εναντίον του Ευαγγελίου και των αγίων. Ας παρουσιάσουμε λοιπόν τις απορίες που υπάρχουν πάνω στο θέμα αυτό με τις σχετικές απαντήσεις...
Υποτίθεται πως, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η γυναίκα δεν είναι εικόνα Θεού. Αφορμή γι αυτή τη συκοφαντία είναι το εδάφιο, «Ανήρ μεν γαρ ουκ οφείλει κατακαλύπτεσθαι την κεφαλήν, εικών και δόξα Θεού υπάρχων· γυνή δε δόξα ανδρός εστιν» (Α Προς Κορινθίους 11/ια 7).
Εδώ ο Απόστολος Παύλος απλά επισημάνει ότι η γυναίκα είναι η δόξα του άνδρα και συνεπώς αξίζει την φροντίδα του!!! Η Αγία Γραφή λέει ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι η γυναίκα είναι πλασμένη κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν του Θεού:
«Και είπεν ο Θεός· ποιήσωμεν τον άνθρωπον κατ' εικόνα ημετέραν και καθ ομοίωσιν, και αρχέτωσαν των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών και των ερπόντων επί της γης. Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.» (Γένεσις 1/α 26-27)
Αλλού διαβάζουμε ότι, «Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού.» (Προς Γαλάτας 3/γ 28 )
Μερικοί κουτοπόνηροι ισχυρίζονται ότι αυτό το εδάφιο δεν μιλά για ισότητα των δύο φύλων γιατί τάχα «οι δούλοι δεν είναι ίσοι με τους ελεύθερους». Αλλά στο εδάφιο αυτό αποδεικνύεται ότι, σύμφωνα με το Νόμο του Θεού που δόθηκε με την Καινή Διαθήκη, οι δούλοι είναι ίσοι με τους ελεύθερους, οι Ιουδαίοι είναι ίσοι με τους Έλληνες, οι άνδρες είναι ίσιοι με τις γυναίκες. Ας δούμε όμως και τα παρακάτω αποσπάσματα απ την Αγία Γραφή και κάποιους Αγίους της Εκκλησίας...
«Δικαιοσύνη δε Θεού δια πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας· ου γαρ έστι διαστολή.» (Προς Ρωμαίους 3/γ 22)
«Ένας είναι ο Δημιουργός του άνδρα και της γυναίκας, από ένα χώμα αποτελούνται και οι δυο, μία εικόνα του Θεού αποτελούν και οι δυο, ένας θάνατος υπάρχει γι αυτούς, και μία ανάσταση. Γεννηθήκαμε το ίδιο και από άνδρα και από γυναίκα, και ένα χρέος οφείλεται στους γονείς από τα παιδιά. Αλλά εξετάζεις τα χειρότερα; Αμάρτησε η γυναίκα, αλλά το ίδιο έκανε και ο Αδάμ. Και τους δυο εξαπάτησε το φίδι. Δεν βρέθηκε κανένα από τα δυο φύλα πιο ασθενές σε σχέση με το άλλο! Σκέφτεσαι όμως τα καλύτερα; Και τους δυο σώζει ο Χριστός από τα πάθη. Έγινε η σάρκα για χάρη του άνδρα; Το ίδιο και για τη γυναίκα.» (Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος ΛΖ 6-7)
«Και η γυναίκα έχει το «κατ εικόνα Θεού», και ο άνδρας. Διότι είναι πλασμένες όμοιες οι φύσεις τους, και ίσες οι πράξεις τους και ίσες οι αμοιβές και ίση η τιμωρία τους... Ξεπερνάει πολύ τον άνδρα η γυναικεία φύση ως προς το καλό και την καρτερία.» (Αγιος Γρηγόριος Νύσσης, PG 30, 33C)
«Όμοιες είναι όλες οι ψυχές και των ανδρών και των γυναικών· μόνο τα μέλη του σώματος είναι διαφορετικά.» (Αγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, PG 33, 480C)
«Πρέπει και συ, ω άνδρα, να μη μεταχειρίζεσαι την γυναίκα σου ωσάν σκλάβα, διότι πλάσμα του Θεού είνε και εκείνη καθώς και συ. Τόσον εσταυρώθηκε ο Θεός δι εσέ, όσον και δι εκείνην. Πατέρα λέγεις εσύ τον Θεόν, Πατέρα τον λέγει και εκείνη. Έχετε μίαν πίστιν, ένα βάπτισμα· δεν την έχει ο Θεός κατωτέραν. Δια τούτο την έκαμεν από την μέσην του ανδρός, δια να είνε ο άνδρας ωσάν την κεφαλήν και η γυναίκα το σώμα. Δια τούτο δεν την έκαμεν από το κεφάλι, δια να μη καταφρονή τον άνδρα. Ομοίως πάλιν δεν την έκαμεν από τα ποδάρια, δια να μη καταφρονή ο άνδρας την γυναίκα.» (ʼγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
Μερικοί ανόητοι λένε πως το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε την Εύα απ το πλευρό του Αδάμ δηλώνει την κατωτερότητα των γυναικών. Ας δούμε όμως το εδάφιο πρώτα.
«Kαι είπε Κύριος ο Θεός· ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ αυτόν. Και έπλασεν ο Θεός έτι εκ της γης πάντα τα θηρία του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού και ήγαγεν αυτά προς τον Αδάμ, ιδείν τί καλέσαι αυτά. Και παν ο εάν εκάλεσεν Αδάμ ψυχήν ζώσαν, τούτο όνομα αυτώ. Και εκάλεσεν Αδάμ ονόματα πάσι τοις κτήνεσι και πάσι τοις πετεινοίς του ουρανού και πάσι τοις θηρίοις του αγρού· τω δε Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτώ. Kαι επέβαλεν ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και ύπνωσε· και έλαβε μίαν των πλευρών αυτού, και ανεπλήρωσε σάρκα αντ αυτής. Kαι ωκοδόμησεν ο Θεός την πλευράν, ην έλαβε από του Αδάμ, εις γυναίκα και ήγαγεν αυτήν προς τον Αδάμ. Και είπεν Αδάμ· τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη κληθήσεται γυνή, ότι εκ του ανδρός αυτής ελήφθη· ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα, και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» (Γένεσις 2/β 18-24).
Εδώ η Αγία Γραφή μας διδάσκει την ισοτιμία των δύο φύλων, διότι δείχνει ότι η γυναίκα είναι σάρκα από τη σάρκα του άνδρα και όχι κάτι το ξένο, το κατώτερο!!! Ο Θεός βοηθά τον Αδάμ να καταλάβει την ανωτερότητα της γυναίκας σε σχέση με τα ζώα, διότι μόνο αυτή είναι «βοηθός όμοιος αυτώ». Ας τονίσουμε ότι η λέξη «βοηθός» (στα εβραϊκά ezer) δεν μειώνει τη γυναίκα καθόλου, αντίθετα την εξυψώνει. Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται ακόμη και για τον ίδιο το Θεό (Έξοδος 18/ιη4, Δευτερονόμιον 33/λγ 29, Ψαλμοί 32/λβ 20, Ψαλμοί 69/ξθ 6, Ψαλμοί 145/ρμε 5)! Το ότι ο Αδάμ ονόμασε τη γυναίκα, όπως ονόμασε και τα ζώα, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα! Μήπως οι άνθρωποι που ονομάζουν και τα κατοικίδια ζώα τους και τα παιδιά τους, για παράδειγμα, υποτιμούν τα παιδιά; Ή μήπως περίμεναν οι φανατικοί εχθροί της Εκκλησίας να μην την ονομάσει καθόλου;
Στην Αγία Γραφή, βλέπουμε πολλές σημαντικές θηλυκές φυσιογνωμίες, πράγμα που αποφεύγουν να αναφέρουν οι συκοφάντες. Υπάρχουν τρία βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης που φέρουν τα ονόματα τριών ηρωικών γυναικών, της Ρουθ, της Εσθήρ και της Ιουδήθ! Η προφήτιδα Δεββώρα «έκρινε τον Ισραήλ» (Κριταί 4/δ 4), τον κυβερνούσε δηλαδή!!! Η Ιαήλ έσωσε τους Ισραηλίτες από τον Σισάρα (Κριταί 4/δ 21), ενώ μια άλλη γυναίκα τους έσωσε από τον τύραννο Αβιμέλεχ (Κριταί 9/θ 53).
«Εν ημέραις Σαμεγάρ υιού Ανάθ, εν ημέραις Ιαήλ εξέλιπον οδούς και επορεύθησαν ατραπούς, επορεύθησαν οδούς διεστραμμένας· εξέλιπον δυνατοί εν Ισραήλ, εξέλιπον, έως ου ανέστη Δεββώρα, έως ου ανέστη μήτηρ εν Ισραήλ... Ευλογηθείη εν γυναιξίν Ιαήλ γυνή Χαβέρ του Κιναίου, από γυναικών εν σκηναίς ευλογηθείη» (Κριταί 5/ε 6-7, 24).
Η Σάρρα σε πολλές περιστάσεις έσωσε τον άνδρα της τον Αβραάμ (Γένεσις 12/ιβ 13, Γένεσις 20/κ 2). Συναντάμε και πολλές επιφανείς προφήτιδες, όπως η Μαριάμ (Έξοδος 15/ιε 20), η Ολδά (Δ Βασιλειών 22/κβ 14), η ʼννα (Κατά Λουκάν 2/β 36) και οι τέσσερις θυγατέρες του Φιλίππου (Πράξεις 21/κα 9). Ας μην ξεχνάμε και τόσες άλλες Δίκαιες της Π.Δ. όπως η ʼννα, η μητέρα του Προφήτη Σαμουήλ (Α Βασιλειών 1/α-2/β)...
Ας μην ξεχνάμε τη τιμητικότατη συμπεριφορά του ίδιου του Ιησού Χριστού προς τις γυναίκες. Συζητούσε δημόσια με γυναίκες όπως η Σαμαρείτιδα (Κατά Ιωάννην 4/δ 7-27), και δεν δίσταζε να τις ακουμπά (Κατά Ματθαίον 8/η 15, Κατά Λουκάν 7/ζ 39). Επίσης χρησιμοποιούσε στις παραβολές τους στοιχεία από τη ζωή των γυναικών, όπως το ζύμωμα του ψωμιού (Κατά Λουκάν 13/ιγ 20-21). Το ίδιο κάνει και ο Απόστολος Παύλος (Α Προς Κορινθίους 5/ε 6-8, Προς Γαλάτας 5/ε 9). Επίσης ο Παύλος εξομοιώνει τον εαυτό του και τους υπολοίπους αποστόλους με γυναίκα που φροντίζει τα παιδιά της (Α Προς Θεσσαλονικείς 2/β 7)! Εξάλλου, ο Χριστός εμφανίστηκε πρώτα σε γυναίκες μετά την Ανάστασή Του! Αυτές οι ενέργειες βέβαια ήταν σκανδαλώδεις για τους Εβραίους
Εκείνος συναναστρεφόταν μαζί με πολλές γυναίκες, που Τον ακολουθούσαν και Τον διακονούσαν, και τους φανέρωνε τις σπουδαίες αλήθειες του Ευαγγελίου (Κατά Λουκάν 10/ι 38-42). Μερικές από αυτές τις ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ του Χριστού ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή (Κατά Ματθαίον 27/κζ 55-56, Κατά Λουκάν 8/η 2, Κατά Μάρκον 15/ιε 40 και 16/ιστ 9), η Ιωάννα του Χουζά, η Σουσάννα (Κατά Λουκάν 8/η 3), η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και του Ιωσή, η Σαλώμη η γυναίκα του Ζεβεδαίου (Κατά Ματθαίον 27/κζ 55-56, Κατά Μάρκον 15/ιε 40-41), η Μαρία του Κλωπά (Κατά Ιωάννην 19/ιθ 25) και οι αδελφές του Λαζάρου (Κατά Λουκάν 10/ι 38-42)...
Αλλά και στα αποστολικά χρόνια πολλές γυναίκες διέπρεψαν διδάσκοντας το Ευαγγέλιο, όπως η διάκονος Φοίβη της Εκκλησίας των Κεγχρέων (Προς Ρωμαίους 16/ιστ 1-2), η «συνεργός» του Παύλου Πρισκίλλα που κατήχησε ακόμη και τον Απολλώ (Πράξεις 18/ιη 24-26, Προς Ρωμαίους 16/ιστ 3-4, Α Προς Κορινθίους 16/ιστ 19), η «επίσημη εν τοις αποστόλοις» Ιουνία (Προς Ρωμαίους 16/ιστ 7), η Μαριάμ (Προς Ρωμαίους 16/ιστ 6), η Τρύφαινα, η Τρυφώσα, η Περσίς (Προς Ρωμαίους 16/ιστ 12), η Ιουλία (Προς Ρωμαίους 16/ιστ 15), η Ευοδία, η Συντύχη (Προς Φιλιππησίους 4/δ 2-3), η Απφία (Προς Φιλήμονα 2) και η Λυδία (Πράξεις 16/ιστ 14). Πολλές από αυτές ήταν οι οικοδέσποινες των λατρευτικών συνάξεων των Χριστιανών!!!
Μυριάδες είναι οι αγίες της Εκκλησίας, που έλαμψαν από τον πρώτο αιώνα μέχρι και σήμερα... Αλλά υπάρχει και μια ΓΥΝΑΙΚΑ που είναι ανώτερη απ όλους τους Αγίους και όλους τους Αγγέλους, η Παναγία! Μετά απ τον ίδιο το Θεό, αυτή είναι το ανώτερο ον σε όλο το σύμπαν! Γι αυτό πρέπει κανείς να είναι πολύ ηλίθιος για να ισχυρίζεται ότι ο Χριστιανισμός υποτιμά τη γυναίκα, ή να έχει παρασυρθεί απ την περιφρόνηση που δείχνουν οι αιρετικοί Προτεστάντες προς την Παναγία... Ας θυμηθούμε την προσευχή που λέει:
Αξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέρα των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.
Βέβαια, υπάρχουν και κάποιες απορίες πάνω σε αυτό το θέμα. Ας τις διαλευκάνουμε λοιπόν μία προς μία.
α) Τί εννοεί η Αγία Γραφή όταν γράφει ότι η γυναίκα οφείλει να «υποτάσσεται» στον άνδρα;
· «Θέλω δε υμάς ειδέναι ότι παντός ανδρός η κεφαλή ο Χριστός εστι, κεφαλή δέ γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε Χριστού ο Θεός.» (Α' Προς Κορινθίους 11/ια 3)
· «Ως εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων, αι γυναίκες υμών εν ταις εκκλησίαις σιγάτωσαν· ου γαρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν [εν ταις εκκλησίαις], αλλ' υποτάσσεσθαι, καθώς και ο νόμος λέγει. Ει δε τι μαθείν θέλουσιν, εν οίκω τους ιδίους άνδρας επερωτάτωσαν· αισχρόν γαρ εστι γυναιξίν εν εκκλησία λαλείν.» (Α' Προς Κορινθίους 14/ιδ 34-35)
«Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθαι ως τω Κυρίω. Ότι ο ανήρ εστι κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός εστι σωτήρ του σώματος. Αλλ' ώσπερ η εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί.» (Προς Εφεσίους 5/ε 22-24)
«Πλην και υμείς οι καθ' ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως αγαπάτω ως εαυτόν, η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα.» (Προς Εφεσίους 5/ε 33)
«Αι γυναίκες υποτάσσεσθε τοις άνδρασιν, ως ανήκεν εν Κυρίω.» (Προς Κολασσαείς 3/γ 18)
«Γυνή εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή· γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλ' είναι εν ησυχία. Αδάμ γαρ πρώτος επλάσθη, είτα Εύα· και Αδάμ ουκ ηπατήθη, η δε γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε.» (Α' Προς Τιμόθεον 2/β 11-14)
«[Πρεσβύτιδας] σώφρονας, αγνάς, οικούρους, αγαθάς, υποτασσομένας τοις ιδίοις ανδράσιν, ίνα μη ο λόγος του Θεού βλασφημήται.» (Προς Τίτον 2/β 5)
«Ομοίως αι γυναίκες υποτασσόμεναι τοις ιδίοις ανδράσιν, ίνα και ει τινες απειθούσι τω λόγω, δια της των γυναικών αναστροφής άνευ λόγου κερδηθήσονται.» (Α' Πέτρου 3/γ 1)
Η γυναίκα συμβολίζει την αγία Εκκλησίας, ενώ ο άνδρας τον Χριστό. Όπως η Εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό, έτσι και η γυναίκα οφείλει να ακούει τον άνδρα και να μην τον περιφρονεί. Βεβαίως αυτό δεν είναι κάθολου υποβιβαστικό για τη γυναίκα, διότι ο άνδρας χρωστά να την αγαπάει όπως ακριβώς ο Χριστός αγαπάει την Εκκλησία. Κι ας μην ξέχναμε ότι ο Χριστός θυσιάστηκε για την Εκκλησία. Η Αγία Γραφή γράφει το εξής καταπληκτικό: «οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής... ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα· ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά» (Προς Εφεσίους Επιστολή 5/ε 25, 28). Υποβιβαστικές δήθεν για τις γυναίκες εντολές του αγίου Παύλου είναι το «οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας και μη πικραίνεσθε προς αυτάς» (Προς Κολασσαείς 3/γ 19) και το «τη γυναικί ο ανήρ την οφειλομένην εύνοιαν αποδιδότω, ομοίως δε και η γυνή τω ανδρί» (Α Προς Κορινθίους 7/ζ 3); Αλλά και ο απόστολος Πέτρος λέει ότι οι άνδρες πρέπει να απονέμουν τιμή στις γυναίκες, οι οποίες είναι πιο ευαίσθητες και ευάλωτες (Α Πέτρου 3/γ 7).
Ο άνδρας, λοιπόν, είναι η «κεφαλή» της γυναίκας του, αλλά το να είναι κάποιος κεφαλή δεν δηλώνει εξουσία ή αξία στη Χριστιανική Εκκλησία. Είναι θέμα ευθύνης, πολύ μεγάλης μάλιστα. Σε ένα σπίτι, υπάρχουν πράγματα που πρέπει να φροντιστούν από έναν, για να διατηρηθεί η ειρήνη στην οικογένεια. Ο Θεός επιλέγει τον άνδρα ως κεφαλή της οικογένειας επειδή ο Χριστός, στον οποίον υποτάσσεται η Εκκλησία, ως Θεανδρικό πρόσωπο ήρθε στη γη. Αν τηρηθεί αυτό ενώ ο άνδρας σέβεται τη γυναίκα του και είναι πρόθυμος να θυσιαστεί για εκείνη, η ειρήνη του σπιτιού είναι πλήρης και κανείς απολύτως δεν αδικείται. Ο άνδρας έχει την ευθύνη της ομόνοιας της οικογενείας, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αγαπάει τη γυναίκα του περισσότερο από τον εαυτό του και οφείλει να κάνει τα πάντα για να την ευχαριστήσει. Δεν νομίζω πως άρεσε στο Χριστό να πεθάνει πάνω στο σταυρό, όμως Εκείνος δέχτηκε να θυσιαστεί από αγάπη για την Εκκλησία. Ομοίως και ο άνδρας, εφόσον αγαπάει τη γυναίκα του, θα ξεχάσει το δικό του θέλημα και θα κάνει αυτό που επιθυμεί εκείνη. Και αφού η τελική απόφαση είναι δική του ως κεφαλή που είναι, αν την αγαπάει πραγματικά, η γυναίκα είναι η πιο κερδισμένη γιατί έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει το δικό της. Έναν τέτοιο άνδρα αξίζει να τον σέβεται και να τον υπακούει μια γυναίκα, και σε μια τέτοια γυναίκα, ο άνδρας όχι μόνο δεν χαλάει χατήρι, αλλά αποφασίζει πάντα προς το δικό της συμφέρον, απαρνούμενος τον εαυτόν του μέχρι θανάτου. Ποιος τελικά βγαίνει κερδισμένος; Ο άνδρας μήπως; Μα θα πει κανείς, «Δεν είναι πάντα έτσι γιατί δεν είναι όλοι οι άνδρες καλοί». Ναι, όμως οι εντολές τού Παύλου για Χριστιανική οικογένεια ισχύουν, που ζει τη Χριστιανική πίστη και τα τηρεί ΟΛΑ. Πρέπει να υπάρχει αμοιβαιότητα στα συναισθήματα ενός ζεύγους.
Το ότι ο Αδάμ δημιουργήθηκε πριν από την Εύα επίσης συμβολίζει το ότι η κεφαλή της γυναικός είναι ο άνδρας (Α Προς Κορινθίους 11/ια 8-9 και Α Προς Τιμόθεον 2/β 13). Επιπλέον, ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι όταν η γυναίκα «αυθεντεί ανδρός» και φέρεται εγωιστικά κι αυταρχικά, μπορούν να υπάρξουν σοβαρές συνέπειες, όπως ήταν η πτώση των Πρωτοπλάστων (Α Προς Τιμόθεον 2/β 13-14). Το ίδιο ισχύει και για τον άνδρα, φύσικα.
Το ρήμα «υποτάσσομαι» αναφερόμενο σε γυναίκες ενοχλεί πολλούς ανθρώπους. Μα υποταγή δεν σημαίνει τυφλή υπακοή. Και δεν είναι υποχρέωση της γυναίκας αποκλειστικά το να υποτάσσεται. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος λέει στους χριστιανούς ότι πρέπει να είναι «υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χριστού» (Προς Εφεσίους 5/ε 21). Δηλαδή όχι μόνο οι γυναίκες οφείλουν υποταγή στους άνδρες, αλλά και οι άνδρες στις γυναίκες! Επιπλέον, είμαστε βέβαιοι πως πολλοί δεν γνωρίζατε ότι σύμφωνα με την Εκκλησία, η γυναίκα είναι ο ιδιοκτήτης του σώματος του άντρα της. «Η γυνή του ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ' ο ανήρ· ομοίως δε και ο ανήρ του ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ' η γυνή» (Α Προς Κορινθίους 7/ζ 4). Η γυναίκα έχει πολύ μεγάλο κύρος μέσα στην οικογένεια. Ο ίδιος ο Παύλος γράφει, «Τα τένκα υπακούετε τοις γονεύσι κατά πάντα· τούτο γαρ εστιν ευάρεστον τω Κυρίω» (Προς Κολασσαείς 3/γ 20). Συνεπώς, τα παιδιά πρέπει να υπακούουν τόσο στη μητέρα όσο και στον πατέρα. Μάλιστα ο Χριστός ο ίδιος υποτασσόταν στην Παναγία (Κατά Λουκάν 2/β 51-52)! Βλέπετε λοιπόν ότι και ο παντοκράτωρ Θεός υποτάσσεται;
Η φράση «η δέ γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» συζητείται αρκετά. Κατ' αρχάς είναι ανάγκη να αποκαλύψουμε ότι το πρώτο μέρος του στίχου λέει: «πλην και υμείς οι καθ' ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως αγαπάτω ως εαυτόν...» Ξεκαθαρίζουμε ότι η φράση μιλάει για σεβασμό. Είναι αυτονόητο! Καμμία γυναίκα δεν φοβάται νοσηρά τον άνδρα που την αγαπάει μέχρι θανάτου, αλλά τον σέβεται.
γ) Γιατί οι γυναίκες δεν γίνονται ιερείς;
Όλοι οι Χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες, μετέχουν της «γενικής ιερωσύνης», την οποία έλαβαν με το ʼγιο Βάπτισμα. Οι ιερείς έχουν απλά την «ειδική ιερωσύνη», την διακόνημα της τέλεσης των Ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας. Ας μην ξεχνάμε όμως πως οι γυναίκες μπορούν να γίνουν μέχρι και ΔΙΑΚΟΝΟΙ.
Ο ίδιος Χριστός όρισε να τελούν τα Μυστήρια οι άνδρες μαθητές του, όχι οι μαθήτριές του! Οι δώδεκα στενοί μαθητές Του ήταν όλοι άνδρες (Κατά Ματθαίον 10/ι 1-14, Κατά Μάρκον 3/γ 13-19, Κατά Λουκάν 6/στ 12-16). Σ εκείνους μόνο έδωσε το δικαίωμα να τελούν την Θεία Ευχαριστία (Κατά Λουκάν 22/κβ 14, 19-20), το Βάπτισμα (Κατά Ματθαίον 28/κη 16-20), το Ευχέλαιο (Κατά Μάρκον 6/στ 7, 13) και τα υπόλοιπα Μυστήρια. Αργότερα οι Δώδεκα χειροτονούσαν άλλους άνδρες πρεσβυτέρους, διότι οι ίδιοι δεν θα βρίσκονταν για πάντα εδώ στη γη...
Επίσης βλέπουμε ότι ακόμη και η Παναγία δεν ήταν ... ιέρεια. Αν επιτρεπόταν ο γυναικείος κλήρος, ο θεσμός αυτός θα έπρεπε να είχε ιδρυθεί από Εκείνη, όχι από την οποιαδήποτε φεμινίστρια της γειτονιάς! Δεν καταλαβαίνουν οι Αγγλικανοί, που χειροτονούν γυναίκες ιέρειες, ότι περιφρονούν τον Ιησού Χριστό και ασεβούν προς την Παναγία; Μα ποιοι νομίζουν ότι είναι;
Μόνο οι άνδρες μπορούν να γίνουν ιερείς για τον εξής λόγο. Ο ιερέας, ο οποίος προσφέρει την αναίμακτη θυσία στη Θεία Λειτουργία, είναι εικόνα του μέγα αρχιερέα Χριστού, ο Οποίος προσέφερε τον Εαυτό Του ως θυσία (Προς Εβραίους 8/η 1-3). Γι' αυτό πρέπει να είναι και άνδρας όπως ο Κύριος. Εάν ενσαρκωνόταν ως γυναίκα ο Χριστός, ιερείς θα ήταν μόνο οι γυναίκες! Ο κανονισμός αυτός του Χριστιανισμού δεν δηλώνει ότι οι άνδρες είναι εκ φύσεως «ανώτεροι» από τις γυναίκες. Εξάλλου η ειδική ιερωσύνη είναι ένας από τους πάρα πολλούς τρόπους να υπηρετήσει κανείς τον Κύριο. Δεν είναι αξίωμα, είναι διακονία!
«Ως εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων, αι γυναίκες υμών εν ταις εκκλησίαις σιγάτωσαν· ου γαρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν [εν ταις εκκλησίαις], αλλ' υποτάσσεσθαι, καθώς και ο νόμος λέγει. Ει δε τι μαθείν θέλουσιν, εν οίκω τους ιδίους άνδρας επερωτάτωσαν· αισχρόν γαρ εστι γυναιξίν εν εκκλησία λαλείν.» (Α' Προς Κορινθίους 14/ιδ 34-35)
«Γυνή εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή· γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλ' είναι εν ησυχία. Αδάμ γαρ πρώτος επλάσθη, είτα Εύα· και Αδάμ ουκ ηπατήθη, η δε γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε.» (Α' Προς Τιμόθεον 2/β 11-14)
Είναι δεδομένο πως εδώ ο Παύλος απλά απαγορεύει την ιερωσύνη και το κήρυγμα των γυναικών μέσα στο ναό. Επιτρεπόταν στις γυναίκες να προφητεύουν ή να προσεύχονται δυνατά μέσα στην εκκλησία (Α Προς Κορινθίους 11/ια 5)! Ακόμη επισημάνει ότι εάν οι γυναίκες θέλουν να μάθουν περισσότερα για κάτι που άκουσαν στο κήρυγμα (εννοείται από τα συμφραζόμενα ότι το εδάφιο αναφέρεται σε τέτοιου είδους απορίες), να μην ρωτήσουν αμέσως τους άνδρες τους, αλλά περιμένουν μέχρι να φύγουν από την εκκλησία για να μην γίνεται βαβούρα. Αντίθετα με τα λεγόμενα αρκετών, δεν λέει στις γυναίκες να βασίζονται μόνο στους συζύγους για γνώσεις. Γυναίκες μπορούσαν να διδαχθούν για την πίστη και από άλλες γυναίκες ακόμα!
δ) Πρέπει οι γυναίκες να φορούν μαντίλι;
«Πάσα δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα ακατακαλύπτω τη κεφαλή καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής εν γαρ εστιν και το αυτό τη εξυρημένη. Ει γαρ ου κατακαλύπτεται γυνή, και κειράσθω· ει δε αισχρόν γυναικί το κείρασθαι ή ξυράσθαι, κατακαλυπτέσθω. Ανήρ μεν γαρ ουκ οφείλει κατακαλύπτεσθαι την κεφαλήν, εικών και δόξα Θεού υπάρχων· γυνή δε δόξα ανδρός εστιν. Ου γαρ εστιν ανήρ εκ γυναικός, αλλά γυνή εξ ανδρός· και γαρ ουκ εκτίσθη ανήρ δια την γυναίκα, αλλά γυνή δια τον άνδρα. Δια τούτο οφείλει η γυνή εξουσίαν έχειν επί της κεφαλής δια τους αγγέλους. Πλην ούτε ανήρ χωρίς γυναικός ούτε γυνή χωρίς ανδρός εν Κυρίω· ώσπερ γαρ η γυνή εκ του ανδρός, ούτω και ο ανήρ δια της γυναικός, τα δε πάντα εκ του Θεού.» (Α Προς Κορινθίους 11/ια 5-12)
Ο Παύλος απλώς λέει πως όποια γυναίκα προσύχεται εν Πνεύματι Αγίω ή προφητεύει μέσα στην εκκλησία πρέπει από σεμνή διάθεση να καλύπτει το κεφάλι της. Το πέπλο ήταν εκείνη την εποχή πολύ «της μόδας» στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ανάμεσα σε έλληνες, ρωμαίους, ετρούσκους, εβραίους κ.ά. Όπως μας εξηγεί ο Παύλος, το πέπλο υπενθυμίζει το γεγονός ότι ο άνδρας είναι η κεφαλή της οικογένειας και τη φροντίδα και την προστασία που οφείλει ο άνδρας στη «δόξα» του, που είναι η σύζυγός του. Δεδομένο είναι ότι η αναφορά στην πλάση της Εύας από τον Αδάμ υποδεικνύει το γεγονός ότι η κεφαλή της γυναίκας είναι ο σύζυγός της. Επομένως αυτό έχει να κάνει με την ίδια τη γυναικεία φύση, κι έτσι ο κανονισμός του πέπλου ισχύει και για τις ανύπανδρες γυναίκες.
Από τα εικονογραφικά θέματα που συναντούμε στις παλαιοχριστιανικές κατακόμβες, η πιο συχνή είναι η παράσταση γυναίκας με τα χέρια απλωμένα σε στάση προσευχής (πρβλ. Α Προς Τιμόθεον 2/β 8-9). Βλέποντας τις απεικονίσεις αυτές, καταλαβαίνουμε πως το κάλυμμα που φοριόταν εν ώρα δημοσίας προσευχής δεν ήταν παρά ένα λευκό πέπλο που δεν κάλυπτε καν το πρόσωπο! Μερικοί εσφαλμένα φαντάζονται φερετζέδες...
Αν προσέξουμε, θα δούμε ότι το εδάφιο του Παύλου μιλάει για τις γυναίκες που προφήτευαν ή προσεύχονταν κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας στη συνάθροιση των πιστών. Αυτό φαίνεται ιδίως στους στίχους 17-18 του ιδίου κεφαλαίου: «Τούτο δε παραγγέλλων ουκ επαινώ ότι ουκ εις το κρείττον αλλ' εις τό ήττον συνέρχεσθε. Πρώτον μεν γαρ συνερχομένων υμών εν εκκλησία ακούω σχίσματα εν υμίν υπάρχειν και μέρος τι πιστεύω.» Εξάλλου, η προσευχή είναι κάτι που γίνεται όταν ξαπλώνουμε ή όταν λουζόμαστε ακόμα. Και τότε, δεν μπορούν να φορούν πέπλο οι γυναίκες!
Η προφητεία είναι ένα από τα σπάνια χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος (Α Προς Κορινθίους 12/ιβ 10), όπως είναι και τα «γένη γλωσσών». Αυτό το χάρισμα των γλωσσών ή γλωσσολαλιά είναι η προσευχή της καρδιάς που είναι θαυματουργικός καρπός της επενεργείας του Αγίου Πνεύματος. Τα χαρίσματα αυτά δεν δίδονται στον καθένα, αλλά στους αγίους που έχουν πίστη εκ καρδίας (πρβλ. Πρός Εφεσίους 1/α 18, 19). Γλωσσολαλιά ονομάζεται γενικά η επίδραση του Αγίου Πνεύματος που εκδηλώνεται μέσα στις καρδιές των πιστών, η οποία μπορεί να εκδηλώνεται εξωτερικά και μέσω της ομιλίας διαφόρων ανθρώπινων γλωσσών... Γράφει ο Απόστολος Παύλος, «Πληρούσθε εν Πνεύματι λαλούντες εν εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω» (Προς Εφεσίους 5/ε 18-19). Το φαινόμενο όμως της ομιλίας αγνώστων γλωσσών έχει ατονήσει διότι δεν είναι πλέον απαρραίτητο για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Είναι εμφανές εδώ ότι εφόσον συνδέει ο Παύλος την προσευχή με την προφητεία, μιλάει για δυο χαρίσματα, και όχι για απλή προσευχή που κάνει ο καθένας. Λίγες σειρές μετά τα περί πέπλου, ο απόστολος Παύλος μιλάει αναλυτικά για την εν γλώσση ή εν πνεύματι προσευχή και πολλάκις την αναφέρει μαζί με την προφητεία:
«Ο ΓΑΡ ΛΑΛΩΝ ΓΛΩΣΣΗ ουκ ανθρώποις λαλεί, αλλά τω Θεώ· ουδείς γαρ ακούει, Πνεύματι δε λαλεί μυστήρια. Ο ΔΕ ΠΡΟΦΗΤΕΥΩΝ ανθρώποις λαλεί οικοδομήν και παράκλησιν και παραμυθίαν. Ο ΛΑΛΩΝ ΓΛΩΣΣΗ εαυτόν οικοδομεί, Ο ΔΕ ΠΡΟΦΗΤΕΥΩΝ εκκλησίαν οικοδομεί. Θέλω δε πάντας υμάς ΛΑΛΕΙΝ ΓΛΩΣΣΑΙΣ, ΜΑΛΛΟΝ ΔΕ ΙΝΑ ΠΡΟΦΗΤΕΥΗΤΕ μείζων δε Ο ΠΡΟΦΗΤΕΥΩΝ Ή Ο ΛΑΛΩΝ ΓΛΩΣΣΑΙΣ, εκτός ει μη διερμηνεύει, ίνα η εκκλησία οικοδομήν λάβη. Εάν γαρ προσεύχωμαι γλώσση, το πνεύμα μου προσεύχεται, ο δε νους μου άκαρπός εστι. Τί ουν εστι; Προσεύξομαι τω Πνεύματι, προσεύξομαι δε και τω νοϊ· ψαλώ τω Πνεύματι, ψαλώ δε και τω νοϊ... Επει εάν ευλογήσης τω Πνεύματι, ο αναπληρών τον τόπον του ιδιώτου πώς ερεί το αμήν επί τη ση ευχαριστία; Επειδή τι λέγεις ουκ οίδε... Ευχαριστώ τω Θεώ μου πάντων υμών μάλλον γλώσσαις λαλών· Αλλ' εν εκκλησία θέλω πέντε λόγους δια του νοός μου λαλήσαι, ίνα και άλλους κατηχήσω, ή μυρίους λόγους εν γλώσση... Τί ουν εστιν, αδελφοί; Όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, γλώσσαν έχει, αποκάλυψιν έχει, ερμηνείαν έχει· πάντα πρός οικοδομήν γινέσθω. Είτε γλώσση τις λαλεί, κατά δύο ή το πλείστον τρείς, και ανά μέρος, και είς διερμηνευέτω· εάν δε μη η διερμηνευτής, σιγάτω εν εκκλησία, εαυτώ δε λαλείτω και τω Θεώ.» (Α Προς Κορινθίους 14/ιδ 2-6, 14-19, 26-28)
ε) Απαγορεύεται να κουρεύονται οι γυναίκες;
Σύμφωνα με τον ΙΖ' κανόνα της εν Γάγγρα τοπικής συνόδου, απαγορεύεται στις γυναίκες να κουρεύουν τα μαλλιά τους κοντά. Επιπλέον, είδαμε ότι ο απόστολος Παύλος αναφέρει πως το να κορεύεται έτσι μια γυναίκα είναι αισχρό (Α Προς Κορινθίους 11/ια 5-7). Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι αυτό ισχύει ανάλογα με τα έθιμα της εποχης και της περιοχης. Στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία το να κόβει μια γυναίκα τα μαλλιά της κοντά θεωρείτο άσχημο, επειδή μια τέτοια γυναίκα δεν φαινόταν θηλυκή. Στη δική μας εποχή μεταφράζεται ανάλογα με τα δικά μας έθιμα θηλυκότητας ή αρρενωπότητας.
ε) Είναι αμάρτημα ο γυναικείος καλλωπισμός;
«Ωσαύτως και τας γυναίκας εν καταστολή κοσμίω, μετά αιδούς καί σωφροσύνης κοσμείν εαυτάς, μη εν πλέγμασι ή χρυσώ ή μαργαρίταις ή ιματισμώ πολυτελεί, αλλ ο πρέπει γυναιξίν επαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι έργων αγαθών.» (Α Προς Τιμόθεον 2/β 9-10)
Κάποιοι πιστεύουν εσφαλμένα ότι εδώ καταδικάζεται ο γυναικείος καλλωπισμός. Όμως το εδάφιο μιλάει συγκεκριμένα για την προσευχή (βλ. στίχους 1-3, 
. Μάλιστα, είναι πολύ λογικά αυτά που λέει. Είναι άπρεπο μια γυναίκα για προσεύχεται επιδεικνύοντας τα πλούτη και τα κάλλη της στους υπολοίπους ανθρώπους και να υπερηφανεύεται. Τέλικα κάτι τέτοιο δεν είναι καν αληθινή προσευχή.
«Ών [δηλ. των γυναικών] έστω ουχ ο έξωθεν εμπλοκής τριχών καί περιθέσεως χρυσίων ή ενδύσεως ιματίων κόσμος, αλλ' ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος εν τω αφθάρτω του πραέος και ησυχίου πνεύματος, ο εστιν ενώπιον του Θεού πολυτελές.» (Α Πέτρου 3/γ 3-4)
Εδώ δεν απαγορεύεται ο εξωτερικός στολισμός. Απλούστατα το εδάφιο αυτό δηλώνει την ασύγκριτη υπεροχή του εσωτερικού στολισμού.
Το να ικανοποιεί μια γυναίκα την απόλυτα φυσιολογική και άκακη ανάγκη της να έχει ικανοποιητική εμφάνιση δεν είναι αμάρτημα. Αυτό που θα έπρεπε να αποφεύγει μια γυναίκα είναι ο προκλητικός καλλωπισμός με σκοπό να παρασύρει ανθρώπους στην ακολασία, όπως τονίζει και ο 96ος Κανών της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου, ο οποίος ορίζει επιτίμιο για «τους ουν εν τή κεφαλή τρίχας προς λύμην των ορόντων εν επινοίαις εμπλοκής ευθετίζοντας και διασκευάζοντας, και δέλεαρ προστιθέντας εντεύθεν».
στ) Πρέπει οι γυναίκες να φορούν μόνο φούστες;
Ο ΙΓ' Κανών της εν Γάγγρα Τοπικής Συνόδου απαγορεύει στις γυναίκες να φορούν άνδρικα ρούχα. Την εποχή που συγκλήθηκε η σύνοδος αυτή, κατά την ύστερη αρχαιότητα, σαφώς υπήρχαν ενδυμασίες αποκλειστικά ανδρικές, όπως και αποκλειστικά γυναικείες. Σήμερα, τα περισσότερα ρούχα είναι πια «unisex», δηλαδή είναι τόσο ανδρικά όσο και γυναικεία. Αυτά τα ρούχα, όπως το παντελόνι, επιτρέπονται και για τις γυναίκες.
Το νόημα του κανονισμού είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται (και να ντύνονται) σύμφωνα με το φύλο τους. Δεν θα μπορούσαν να είναι αποδεκτά από το Χριστιανισμό τα ... τραβεστί!
ζ) Γιατί η Εκκλησία υποστηρίζει το Aβατον του Αγίου Όρους;
Το Αγιον Όρος είναι αφιερωμένο ειδικά στην Παναγία, γι αυτό και είναι γνωστό ως «Το Περιβόλι της Παναγιάς». Μάλιστα, ενώ υπάρχουν αμέτρητες εικόνες της Παναγία εκεί, σπανίζουν οι απεικονίσεις και τα λείψανα γυναικών αγίων. Η ίδια η Θεοτόκος έχει δείξει πολλές φορές, με διάφορα θαύματα, ότι δεν θέλει την παρουσία άλλων γυναικών. Το άβατο όλων των γυναικών τηρείται ως ένδειξη σεβασμού στη μόνη Αγιορείτισσα, την Παναγία! Είναι παράλογο να θέλουν οι φεμινίστριες τόσο πολύ να προσκυνήσουν εκεί, ενώ περιφρονούν κατάφωρα το θέλημα της Παναγίας!!!
Όταν ρωτήθηκε ένας Γέροντας του Αγίου Όρους γιατί δεν θέλουν οι μοναχοί επισκέψεις από γυναίκες, εκείνος απάντησε, «Γιατί αγαπούν τις γυναίκες»!!! Η παρουσία των γυναικών κάνει τους αγιορείτες μοναχούς να νιώθουν άβολα, ακόμα κι αν δεν μπαίνουν αυτές μέσα στα κελλιά! Αυτό γίνεται επειδή οι γυναίκες προκαλούν συχνά στους άνδρες ερωτική έλξη, και αντίστροφα βέβαια, σε λιγότερο όμως βαθμό. Γιατί να αποσυντονίζουμε και να σκανδαλίζουμε τους ασκητές αυτούς που έχουν αφιερωθεί στο Θεό; Αφού τις χρειαζόμαστε τις προσευχές τους! Πρέπει να σεβαστούμε και τυς ανθρώπους αυτούς, και το Αγιον Όρος, που είναι τόπος προσευχής και πνευματικής άσκησης...
η) Είναι υποτιμητικό για τις γυναίκες το γεγονός ότι απαγορευεται η είσοδος γυναίκων που έχουν έμμηνο ρύση στο ναό;
Ο Μωσαϊκός Νόμος όριζε ότι μια γυναίκα είναι ακάρθαρτη κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης (Λευιτικόν 15/ιε 19-33) και, συνεπώς, τα αντικείμενα και οι άνθρωποι που άγγιζε εκείνη θεωρούνταν επίσης ακάθαρτα. Αυτό ίσχυε για λόγους στοιχειώδους ευπρέπειας, καθαριότητας και υγιεινής.
Ο Β Κανών του Αγίου Διονυσίου Αλεξανδρείας του Ομολογητού (περ. 260μ.Χ.) ορίζει ότι δεν είναι σωστό μια γυναίκα να εισέρχεται στην εκκλησία κατά τη διάρκεια της περιόδου της. Μάλιστα, ο εν λόγω κανόνας λέει χαρακτηριστικά ότι η αιμορροούσα μπορεί να πηγαίνει ως τον πρόναο της εκκλησίας και να προσεύχεται, όπως η γυναίκα που είχε «ρεύσιν αίματος» τόλμησε να αγγίσει μόνο το κάτω μέρος του ρούχου του Χριστού για να γιατρευτεί (Κατά Λουκάν 8/η 44). Πρέπει λοιπόν η κάθε γυναίκα που βρίσκεται στις ημέρες τής ακαθαρσίας της, να είναι εξίσου διακριτική με την προσέλευσή της στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας.
Δεν πρέπει σε καμμιά περίπτωση να φανταστούμε πως η Εκκλησία διδάσκει κάτι τέτοιο ως τιμωρία για τη γυναικεία φύση. Ο έμμηνος κύκλος δεν είναι καθόλου αμαρτωλό πράγμα, αλλά μια φυσική και θεόδοτη διαδικασία. Η απαγόρευση ισχύει για λόγους στοιχειώδους ευπρέπειας. Όπως δεν είναι σωστό να μπαίνει κάποιος στον ναό με άλλες βρωμιές από σεβασμό προς τον Θεό, έτσι και οι γυναίκες τις ημέρες αυτές πρέπει από μόνες τους να καταλαβαίνουν ότι δεν είναι αξιοπρεπές να παρουσιάζονται έτσι βρώμικες ενώπιον του Θεού. Και η λάσπη δημιούργημα του Θεού είναι, και χάρη σε αυτή αναπτύσσεται ζωή, αλλά είναι ασέβεια να τη βάζουμε στην εκκλησία!!!
θ) Γιατί όριζε ο μωσαϊκός νόμος ότι μια λεχώνα ήταν ακάθαρτη; Γιατί μια λεχώνα θεωρούνται ακάθαρτη για διπλό χρονικό διάστημα εάν γεννούσε κορίτσι;
Σύμφωνα πάλι με το Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, η κάθε λεχώνα ήταν ακάθαρτη. Απαγορευόταν η είσοδός της στο Ναό για 40 ημέρες εάν γεννούσε αγόρι και για 80 ημέρες εάν γεννούσε κορίτσι (Λευιτικόν 12/ιβ). Η διαφορά αυτή υπήρχε όχι ως ένδειξη κατωτερότητας του γυναικείου φύλου, αλλά ως υπενθύμηση ότι γυναίκα απατήθηκε πρώτη από τον σατανά. Μα δεν ισχύει για εμάς τους Χριστιανούς, καθώς η Παναγία εκπλήρωσε αυτό που απέτυχε η Εύα! Μια φορά ο εικονομάχος αυτοκράτορας Θεόφιλος, θέλοντας να δει πόσο έξυπνη ήταν η Αγία Κασσιανή, τότε υποψήφια σύζυγός του, είπε ότι «εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα». Ασφαλώς εννοούσε την Εύα. Όμως η Αγία Κασσιανή του απάντησε πολύ σωστά και έξυπνα, «αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα», εννοώντας την Παναγία που έφερε στον κόσμο τον Θεό!
Το τμήμα της μωσαϊκής παράδοσης που θέλει τη λεχώνα να μην μπαίνει στο ναό έχει επιβιώσει στην Χριστιανική Εκκλησία. Για κάποιο χρονικό διάστημα μετά τη γέννα, από τα γεννητικά όργανα της γυναίκας τρέχει ακάθαρτο αίμα. Κι όπως εξηγήσαμε, είναι ασεβές να παρουσιάζεται κάποιος ενώπιον του Κυρίου με σωματικές (και πνευματικές) ακαθαρσίες. Μόλις σαραντίσει, πηγαίνει στην εκκλησία όπου της διαβάζεται ειδική ευχή. Ο ιερέας πηγαίνει το παιδί της, είτε αγόρι είναι, είτε κορίτσι, μέσα στο ιερό.
ι) Απαγορεύεται στις γυναίκες η είσοδος στο ιερό επειδή είναι γυναίκες;
Ο ΞΘ' Κανών της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου απαγορεύει και στους άνδρες να εισέρχονται στο Θυσιαστήριο επειδή είναι λαϊκοί, με εξαίρεση μόνο τον αυτοκράτορα, ο οποίος ήταν ο πολιτικός αρχηγός του σώματος της Εκκλησίας. Γι' αυτό στο ιερό βοηθούν τον παπά συνήθως παιδιά. Και στις γυναίκες απαγορεύεται η είσοδος όπως φαίνεται στον ΜΔ' κανόνα της τοπικής συνόδου της Λαοδικείας απλούστατα διότι είναι λαϊκές. Δεν υπάρχει σεξισμός!
ια) Υποστηρίζει ο Παύλος ότι η γυναίκα δεν είναι παρά μια «βρεφομηχανή»;
«Σωθήσεται δε [η γυνή] δια της τεκνογονίας...» (Α Προς Τιμόθεον 2/β' 15)
Όλοι πρέπει να γεννήσουμε παιδιά (Γένεσις 1/α 28 ), όχι μόνο οι γυναίκες. Ας δούμε και τί λέει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός επί του θέματος: «Πάλιν ωσάν θέλεις να κάμεις παιδιά, εύκολον είνε· έπαρε ένα πτωχό παιδί και κάμε το πνευματικό σου παιδί να χαίρεσαι και να ευφραίνεσαι και συ, να χαίρεται και εκείνο. Δια εκείνο το παιδί, όπου σου γεννά η γυναίκα σου, δεν σου χρεωστεί ο Θεός χάριν, διότι το κάμνεις από σαρκικόν πάθος· μα δια εκείνο το πτωχό παιδί έχει χίλιες φορές μισθόν από τον Θεόν εις την ψυχήν σου και τιμήν από τους ανθρώπους, διατί το κάμνεις με το θέλημά σου πνευματικόν παιδί. Και να προσέχεις εσύ ο άνδρας να μην μεταχειρίζεσαι την γυναίκα σου με άγριον μάτι, πως δεν σου κάμνει παιδιά. Δεν έχει κανένα φταίξιμο η γυναίκα σου εις αυτό, είνε θέλημα του Θεού.» (Α. Καντιώτου, ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ, εκδ. ΚΔ', σελ.239)
ιβ) Είναι μισογύνηδες οι άγιοι πατέρες της Εκκλησίας;
Code: Select all
Οι νεοπαγανιστές κυρίως παραποιούν κείμενα αγίων, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Αναστάσιος ο Σιναϊτης που κατακρίνουν τα ελαττώματα της γυναικείας φύσης. Ο αντιχριστιανός συγγραφέας Γ. Γρηγορομιχελάκης αποδίδει στον Αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (Ομιλία προς τους έχοντας Παρθένους Συνεισάκτους) τα εξής λόγια: «Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος: είναι ελαφρόμυαλη, φλύαρη και ακόλαστη. Πάνω απ' όλα είναι παθιασμένη με την πολυτέλεια και τις δαπάνες. Φορτώνεται με κοσμήματα, πουδράρει το πρόσωπό της, βάφει τα μάγουλά της με κοκκινάδι, βάζει μυρωδικά στα ρούχα της κι έτσι γίνεται θανάσιμη παγίδα για τον εκμαυλισμό των νέων. Όσος και να είναι ο πλούτος δεν επαρκεί να ικανοποιήσει τη γυναικεία επιθυμία. Μέρα και νύκτα η γυναίκα δεν σκέπτεται τίποτε άλλο παρά το χρυσάφι και τα πολύτιμα πετράδια, τα πορφυρά υφάσματα και τα κεντήματα, τις κρέμες και τα αρώματα. Αν δεν υπήρχε η σεξουαλική επιθυμία, κανένας άνδρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα και να υφίσταται τις επακόλουθες ζημιές, παρά τις οικιακές εργασίες που εκτελεί.»Ο άγιος εκφώνησε την Ομιλία αυτή για να καταπολεμήσει τη συνήθεια πολλών ιερέων να έχουν «συνεισάκτους» στα σπίτια τους, δηλαδή γυναίκες ανύπαντρες. Προσπαθεί λοιπόν να αποτρέψει τους άγαμους ιερείς από το να συγκατοικούν με γυναίκες, γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί πειρασμό για όλους. Γι αυτό και, αν εμπιστευθούμε τη μετάφραση αυτού του κυρίου, χρησιμοποιεί κάπως σκληρή γλώσσα...
Μιλώντας για διάφορα προβλήματα του γυναικείου χαρακτήρα, ο άγιος μιλάει για γυναίκες που δεν έχουν βάλει στη ζωή τους τον Ιησού Χριστό ώστε να αναπτύξουν μια χριστιανική προσωπικότητα. Όντως, η γυναίκα μπορεί να γίνει όργανο του σατανά, όπως ακριβώς μπορεί να γίνει σκεύος σωτηρίας!!! Μιλάει γενικά για την πεσμένη ανθρώπινη φύση. Αλλά δεν υποστηρίζει κανείς άγιος ότι οι γυναίκες είναι χειρότερες από τους άνδρες, καθώς υπάρχουν αναφορές τόσων αγίων στα διάφορα προβλήματα που έχουν εκ φύσεως οι άνδρες. Ο ίδιος ο άγιος Ιωάννης μάλιστα καυτηριάζει το ίδιο και την αμαρτωλή ανδρική φύση σε ομιλίες, όπως η «Περί του πώς δει πολιτεύεσθαι», καθώς αναφέρει πολλά αμαρτήματα! Δεν διστάζει να παρομοιάσει τους άνδρες με άγρια θηρία που διψάνε για αίμα, εξαιτίας των αγαπημένων τους παραπτωμάτων, δηλαδή τη φιληδονία, την απανθρωπία, τη βία, την οργή, τη λαιμαργία και άλλα. Η Χριστιανική πίστη θεωρεί ότι κάθε άνθρωπος είναι αμαρτωλός που χρειάζεται θεραπεία. Η θεραπεία της ψυχής, που είναι ο σκοπός της Ορθοδοξίας, είναι το να μοιάσει η προσωπικότητά κάθε ανθρώπου με την προσωπικότητα του Χριστού.
ιγ) Γιατί έπαιρναν γυναίκες αιχμάλωτες οι αρχαίοι ισραηλίτες;
Συχνά οι Ισραηλίτες, όταν κυρίευαν κάποια πόλη των Χαναναίων που αντιστεκόταν, σκότωναν όλους τους άνδρες και έπαιρναν ως αιχμαλώτους τις γυναίκες και τα παιδιά (Δευτερονόμιον 20/κ 12-14). Πολλοί το θεωρούν υποτιμητικό για τις γυναίκες, αν και είναι δύσκολο να καταλάβουμε το γιατί! Μήπως θα προτιμούσαν οι κριτικοί να θανατωθούν όλες οι γυναίκες αντί να αιχμαλωτιστούν; Η πρακτική αυτή ήταν κοινή σε όλους σχεδόν τους λαούς εκείνης της εποχής. Η Ιλιάδα γράφει, «άνδρας μεν κτείνουσι, πόλιν δε τε πυρ αμαθύνει, τέκνα δε τ άλλοι άγουσι βαθυζώνους τε γυναίκας» (Ι 593 594). Σχεδόν πάντοτε βλέπουμε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες θεωρούνταν ισότιμοι από τους νόμους του Μωυσή (Έξοδος 21/κα 15-17, 20-21, 26, 28-32). Αξίζει να αναφέρουμε ότι δεν τιμωρούνταν μ