(Από το αφιέρωμα προς τον αοίδιμον Ιεράρχην εις την εισαγωγήν του ημεροδείκτου του έτους 2001)
ΕΥΣΕΒΗΣ ΜΝΗΜΗ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑΣ
«Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών
οίτινες ελάλησαν υμίν
τον λόγον του Θεού...»
( Εβρ. 13,7)
Code: Select all
Η Ιερά Συνοδος αφιεροί το εισοδεύον νέον έτος 2001 εις τον αλήστου μνήμης ομολογητήν Ιεράρχην της μαρτυρικής ημών Εκκλησίας Κυρόν Γερμανόν Βαρυκόπουλον Επίσκοπον Κυκλάδων, εις απότισιν τιμής και χρέους υικού φιλοπατόρων υιών, επί της συμπληρώσει πεντηκονταετίας από της εις Κυριον οσίας εκδημίας του.
Οντως, «δίκαιοι ζώσιν εις τον αιώνα και εν Κυρίω ο μισθός αυτών», διο «και το μνημόσυνον αυτών εις γενεάν και γενεάν».
Οσον και αν οι άνθρωποι λησμονούν η αθετούν το προς τούς πατέρας μνημόνειον και υικόν σέβας, η αλάθητος ιστορία στεντορίως μαρτυρεί μεταθανατίως ως ελλανόδικος βραβευτής της προσωπικότητός των.
Μορφαί που εκόσμησαν την Εκκλησίαν και το Εθνος, διαμένουν ανεξίτηλοι εις την μνήμην των επιζώντων εκτιμητών της ανωτερότητός των και εις τας γενεάς των ανθρώπων, ως αξιομίμητα πρότυπα, διότι ενεγράφησαν εις τας χρυσάς δέλτους της Ιστορίας, και πολύ αξιώτερον εις τας αιωνίους βίβλους του Θεού των εν ουρανοίς απογεγραμμένων.
Μια τοιαύτη μορφή υπήρξε και ο περί ου ο λόγος αξιομακάριστος Επίσκοπος της Εκκλησίας μας Κυκλάδων Γερμανός, όστις, «τον αγώνα τον καλόν ηγώνισται, τον δρόμον τετέλεκε, την πίστιν τετήρηκε, διο απόκειται αυτώ ο της δικαιοσύνης στέφανος»! Προσέφερε προθύμως εαυτόν εις τον Ιερόν αγώνα κατά της εισαγωγής του νέου ημερολογίου, πρώτος κληθείς εις το αξίωμα της Αρχιερωσύνης υπό των ηγηθέντων της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. το έτος 1935 ομολογητών Αρχιερέων.
Τούτο δε, διότι διεκρίνετο ως θιασώτης των εκκλησιαστικών παραδόσεων και πολέμιος της καινοτομίας του νέου ημερολογίου, γνωστός δια τα κηρύγματά του κατά των μεταρρυθμιστών.
Η τοιαύτη τοποθέτησίς του δυσηρέστησε τούς κρατούντας και ιδιαιτέρως τον πρωταίτιον του σχίσματος Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, ένεκα της οποίας υπέπεσε εις την δυσμένειάν του και εστερήθη της προαγωγής, παρ' ότι είχε μείζονα προσόντα των συγχρόνων του Αρχιερέων.
Υπήρξε άριστος θεολόγος, καθηγητής επί σειράν ετών εις τα Λυκεια του Πειραιώς, εκπρόσωπος της Εκκλησίας εις Μασσαλίαν με επαξίαν δράσιν, διότι παρεκτός της εμψυχώσεως και συνενώσεως των αποδήμων Ελλήνων εις ομοψυχίαν, ικανήν οικονομικήν βοήθειαν προσέφερε εις το Κράτος εκ συνεισφορών, ένεκα των βαλκανικών πολέμων.Περαν αυτών, υπήρξε και εξομολογητής της Βασιλίσσης Ολγας δια τα σπάνια χαρίσματά του.
Προικισμένος όθεν με ταύτα και έτερα χαρίσματα και έχων, βίωμά του την ρήσιν του Αποστόλου Παύλου «οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ διωχθήσονται», προθύμως επέλεξε την στενήν και τεθλιμμένην οδόν των διωγμών και στερήσεων, πρώτος λαβών το αξίωμα της Αρχιερωσύνης, ως ανωτέρω, εις σύστασιν της πρώτης Ιεράς Συνόδου μετά το σχίσμα του νέου ημερολογίου.
Εκτοτε, η μεν Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. συγκροτηθείσα κανονικώς και με άλλας τρεις χειροτονίας των Επισκόπων, Χριστιανουπόλεως, Διαυλείας και Βρεσθένης, απετέλεσε την πρώτην μετά το σχίσμα του 1924 νόμιμον συνέχειαν της μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ποιμαινομένη υπό επταμελούς Ιεράς Συνόδου. Η δε καινοτόμος τοιαύτη του σχίσματος, ως Κρατική Εκκλησία εξαπέλυσε σφοδρόν διωγμόν κατά της νομίμου Ηγεσίας των πατρικών παραδόσεων με καθαιρέσεις, φυλακάς και εξορίας.
Ολίγον διάστημα παρήλθε άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του αοιδίμου Γερμανού ως Επισκόπου και ευθύς εδοκίμασε την πρώτην γεύσιν των δοκιμασιών του της εξορίας εις γεροντικήν ηλικίαν, φυλακίσεων και προπηλακισμών, διαμείνας άκαμπτος και ακλόνητος μέχρις εσχάτων.
Ιδού μία επιστολή του εκ της εξορία του, η οποία αποτελεί δείγμα της πίστεώς του εις τον ιερόν μας αγώνα και μαρτυρίαν της ψυχικής δυνάμεώς του.
«Τεκνα πιστά και περιπόθητα εν Κυρίω χαίρετε.
Και πάλιν ερώ Υμίν χαίρετε, εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω δια την Ορθόδοξον Πιστιν. Πνευματικώς επικοινωνών μεθ' υμών, από τον τόπον της εξορίας μου, συνιστώ εις Υμάς υπομονήν και εμμονήν εν τοις Δογμασι του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, έως ου ευδοκήση ο Κυριος και πάλιν ενωθώμεν Ποιμένες και πρόβατα. Τα δεσμά, δι' ων η παράνομος συναγωγή εδέσμευσεν ημάς, και εξώρισε μακράν Υμών, είναι άγια, επειδή πάσχομεν, διότι αναπετάσαμεν το δοξασμένον και τίμιον Λαβαρον της Ορθοδοξόας, ην λύκοι βαρείς, κατά τον Απόστολον Παύλον, εζήτησαν να καταπατήσωσι, δια των αντισυνταγματικών και αντικανονικών αυτών αποφάσεων.
Τεκνα εν Κυρίω αγαπητά. Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Προσέξατε να ακολουθήτε το Πατριον και Ορθόδοξον Ερτολόγιον, όπερ οι άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες δια των Αγίων Αποστόλων και των επτά Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και δια Κανόνων και Ιερών Παραδόσεων παρέδωκαν εις ημάς, πολλά δε δια των ιδίων αυτών αιμάτων εσφράγισαν. Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος ο μέχρι τρίτου ουρανού αναβάς και Θεία ρήματα ακούσας παραγγέλει εις όλους ημάς τούς αληθείς Ποιμένας λέγων· " Αγρυπνείτε υπέρ του Ποιμνίου σας". Και ημείς λοιπόν ακολουθούντες τον Απόστολον Παύλον παραγγέλομεν Υμών άχρις ου ενώσει ο Κυριος Υμάς μετά των αληθών Ποιμένων Σας· "Στήκετε και κρατείτε τας Παραδόσεις". Αγρυπνείτε καθώς και ημείς και αγωνίζεσθε μέχρις αίματος τον ιερόν ημών αγώνα, δι' όλων των δυνάμεών Σας και των Χριστιανικών και νομίμων μέσων, διαμαρτυρόμενοι δια τα βάρβαρα και ανήκουστα μέσα, τα οποία η Σχισματική Εκκλησία της Ελλάδος και η συρομένη όπισθεν αυτής Πολιτεία, μεταχειρίζεται καθ' ημών και Υμών, ως να είμεθα δούλοι και ανελεύθεροι. Εχετε πίστιν εις τον Κυριον ημών Ιησούν Χριστόν, ο οποίος θα επιβραβεύση τον Ιερόν ημών αγώνα και ευλογών αυτόν θα επαναφέρη το Ορθόδοξον και Πατριον εορτολόγιον, εν τη Αγία Αυτού Εκκλησία, προς ένωσιν όλων των Πιστών και ειρήνευσιν παντός του ευσεβούς και Ορθοδόξου Χριστιανικού Λαού. Μη φοβείσθε δι' όσα ημείς πάσχομεν και μη λυπείσθε. Να λυπήσθε δι' εκείνους οι οποίοι αφήρεσαν το ένδυμα αυτών το Αγγελικόν, εξύρισαν κόμην και πώγωνα, διότι αυτοί είναι αυτοκαθηρημένοι και αιρετικοί και ούτε χάριν έχουσι πλέον, ούτε μεταδίδουσι τοιαύτην, οιονδήποτε μανδύαν περιβληθώσιν είτε Αρχιερατικόν είτε Πατριαρχικόν. Διότι επρόδωσαν ως ο Ιούδας τον Χριστόν και δια του χρηματισμού διήρεσαν το Ορθόδοξον Χριστιανικόν πλήρωμα εις δύο αντιμαχομένας μερίδας και αντί της ειρήνης έβαλον μάχαιραν εις τας Χριστιανικάς οικογενείας. Ημείς, καθήκον έχομεν ιερόν να φυλάξωμεν τον όρκον της Ορθοδοξίας, τον οποίον εδώκαμεν ότι θα μείνωμεν πιστοί εις τας αποφάσεις των Αγίων Αποστόλων, των 7 Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και των Θεοφόρων Πατέρων, και δια τούτο εκηρύξαμεν την σημερινήν "επίσημον" Εκκλησίαν Σχισματικήν, διότι νεωτερίζουσα επλανήθη και προτεσταντίζουσα εισήγαγε το Παπικόν (φράγκικον) εορτολόγιον. Κρατείτε λοιπόν τέκνα μου, την Ορθόδοξον Πίστιν αλώβητον και αμώμητον, καθώς παρελάβομεν παρά των ευσεβών και αγίων και Θεοφόρων Πατέρων, και ο Κυριος θα δώση τέλος εις τας θλίψεις και κακώσεις και διωγμούς και εξορίας ημών. Ελπίζετε εις τον Θεόν, ο οποίος ίνα δοξασθή υφ' υμών, παρεχώρησε να δοκιμασθώμεν και ίσως να αποθάνωμεν εν τη εξορία. Παρακαλείτε Αυτόν μεθ' ημών, ίνα φωτίση τούς πεπλανημένους, τούς ακολουθούντας το παπικόν εορτολόγιον, και ενωθώσι μεθ' ημών, χαρίση δε ούτω τον Θρίαμβον εις την Ορθοδοξίαν, προς δόξαν του εν Τριάδι Θεού ου η χάρις και το έλεος μετά πάντων ημών. Αμήν.
Εξόριστος εν Ιερά Μονή Καθαρών.
Ιθάκη τη 11/24-7-1935
† Ο Κυκλάδων Γερμανός»
Code: Select all
Αλλ' ο σεμνός Ιεράρχης είχε παγίαν την δοκιμασίαν και θλίψιν, όχι μόνον κατά τον χρόνον των εξοριών του αλλά και κατά το εν Αθήναις μεσολαβητικόν διάστημα της παραμονής του, λόγω των αντιξοοτήτων και εσωτερικών διενέξεων που μαστίζουν αείποτε την δύσμοιρον Εκκλησίαν μας.
Εζησε πτωχός, λιτοδίαιτος και ταπεινός, προσιτός και διδακτικός εις όλους μικρούς και μεγάλους.
Εχειροτόνησε πολλούς ιερείς εμπλουτίσας τον ιερόν ημών αγώνα με πλειάδα διακριθέντων ιερέων επ' αρετή.
Επέπρωτο όμως ο σκληρός διωγμός των ετών 1951-1953 επί μανιώδους διώκτου Σπυρίδωνος Αρχιεπισκόπου των νεοημερολογιτών, να θέση τέρμα εις την δραστηριότητά του και την επίγειον ζωήν του.
Εγκλειστος ως εις φυλακήν δια τον διωγμόν, κατά παρότρυνσιν των συνεργατών και του περιβάλλοντός του έγραφε και εστήριζε το ποίμνιον εις τον αγώνα της πίστεως, καθώς και προηγουμένως εις την εξορίαν ευρισκόμενος. Δεν άνθεξεν όμως επί πολύ εις την θλίψιν των ημερών δια την ταλαιπωρημένην ζωήν του και δια το προκεχωρημένον της ηλικίας του. Διο και προσβληθείς υπό εγκεφαλικής νόσου έπεσεν ηρωϊκώς εις την εκτέλεσιν του καθήκοντος.
Η είδησις του θανάτου κατετάραξε τούς πιστούς και κυρίως τούς κρυπτομένους ιερείς ένεκα του διωγμού.
Εκοιμήθη την 24ην Μαρτίου 1951, παραμονήν του Ευαγγελισμού.
Η ωμότης του διώκτου Σπυρίδωνος αντί να απαλύνη δια το θύμα του, απεναντίας εξήφθη αγριώτερον και διέταξε την ταφήν του άνευ ιερολογίας ως κακούργου, ο κακουργήσας εις την Εκκλησίαν των παραδόσεων.
Εν τούτοις, ο Θεός οικονόμησε την ιερολόγησιν του σεπτού λειψάνου του, δια τινός Αρχιμανδρίτου κεκρυμμένου, του οποίου την κατακόμβην ένθα ελειτούργει επί τη εορτή του Ευαγγελισμού ανεκάλυψε η οργάνωσις των νέων και ωδήγησε αυτόν εν μέση νυκτί εις την κλινικήν της Αγίας Ελένης, ένθα το ιερόν λείψανον του μεταστάντος εφρουρείτο υπό ισχυράς αστυνομικής δυνάμεως.
Ετάφη δε ο νεκρός υπό πλήθους λαού συνδραμόντος πανταχόθεν της χώρας, ίνα ασπασθώσι μετά δακρύων τας σεπτάς χείρας του και λάβωσι την τελευταίαν ευχήν του.
Αυτός υπήρξε ο επίλογος της αγίας ζωής και πολυσχιδούς δραστηριότητος του αξιομνημονεύτου Επισκόπου Κυκλάδων Γερμανού.
Εκάλυψε η γη το τεταλαιπωρημένον σώμα του γηραιού ομολογητού Ιεράρχου, αλλά η μορφή του και το διάτορον κήρυγμά του υπέρ ορθοδόξων πατερικών αρχών και παραδόσεων, θ' αντηχεί διηνεκώς και θα παραμένει πυξίς πορείας εις τούς αγνούς αγωνιστάς κληρικούς και λαϊκούς της μαρτυρικής Εκκλησίας μας.
Ιδού πως ανέγραψε ο συμπαθών ημερήσιος τύπος τον θάνατόν του μετά της φωτογραφίας, η οποία ευρίσκεται εις την αρχήν του ημεροδείκτου.